صهبای حج نسخه متنی

استمرار عبادت در اطراف كعبه به‏گونه‏اي كه جز به هنگام نماز جماعت،لحظه‏اي طواف آن قطع نمي‏شود و ثواب مضاعف عبادت و نيز آمرزش گناهان در كنار كعبه، از نشانه‏هاي «مبارك» بودن آن دانسته شده است. همچنين‏شناخت خداي سبحان به دلالت آياتي همچون:

1- هلاكت ستمگراني‏مانند اصحاب فيل،

2- عدم فرار حيوانات شكاري و ضعيف از درندگانْ‏در حرم الهي،

3- برچيده شدن و نابودي سنگهايي كه بر اثر رمي جمرات انباشته مي‏شود،

4- انس گرفتن پرندگان به انسانها،

5- شفا يافتن بيماران به بركت بيت‏الله الحرام،

6- ننشستن پرندگان بر بام كعبه، و نيز دلالت كعبه بر جهتي كه بايد بدان‏سو نماز گزارد، و راهيابي به بهشت به سبب انجام حجّ‏و طواف بر گرد كعبه، از مصاديق «هدايتِ» الهي در آن سرزمين به شمار آمده‏است[1].

برخي مفسّران، در نقل يكي از آيات روشن و نشانه‏هاي بركت بيت‏الله‏الحرام‏گفته‏اند: «بارش باران بر كعبه و اطراف آن، دليل بر حاصلخيزي است؛ چنانچه در همه جوانب كعبه باران ببارد، در آن سال همه مناطق و سرزمينها حاصلخيز و پربركت خواهد بود و اگر در جهت خاصي از كعبه باران باريد تنهاسرزمينهاي واقع در آن جهت، سالي پربركت خواهد داشت»[2]، ليكن ظاهراً هيچ دليلي بر تقييد «بركت و هدايت» كه در آيه مذكور آمده، و يا تفصيل بين آن دو وجود ندارد. از اين رو، اين كه گفته شده: «بركت در آيه مزبور، ناظر به بركتهاي‏ظاهري بوده و هدايت در آن ناظر به بركتهاي معنوي است و جهانيان‏ازاين دو نعمت ظاهري و باطني در كنار كعبه برخوردارند»[3]، نيز وجهي ندارد.

[1] ـ مجمع‏البيان، ج 2 ـ 1، ص 798.

[2] ـ همان، ص 799.

[3] ـ المنار، ج 4، ص 7.