صهبای حج نسخه متنی

درباره مصونيت كعبه، توضيح نسبتاً مبسوطي در فصل پنجم از بخش يكم
به ويژه در فرع سوم از بحث «پيوند شئون حج با ولايت» كه بخشي از آن به بحث از «مصونيت كعبه و پناهجوي به آن در پرتو ولايت» اختصاص يافت ارائه شد[1].

چهاردهم: ولايت، روح كعبه

كعبه در زمين، محاذي بيت معمور است كه آن بيت برابر عرش خداست و فرشته خاصي مأمور بناي بيت معمور شد تا فرشتگاني كه مقام انسانيّت را به خلافت نشناخته و تسبيح و تقديس خويش را سند شايستگي خود براي خليفةاللّهي ياد كرده‏اند و با تنبيه خداوند به اوج مقام انسان كامل آگاه شده و بر پيشنهاد خويش رقم ندامت كشيده و بر استفهام خود قلم پشيماني زده‏اند، بر گرد آن طواف كنند و با اين عبادت، نقص كار خود را ترميم كنند[2].

[1] ـ در همين زمينه رواياتي از پيشوايان معصوم دين(عليهم‏السلام) رسيده است كه در برخي جوامع روايي تحت عنوان «بابُ مَن أراد الكعبة بسوء» آورده شده است. (من لا يحضر، ج2، ص248؛ و وافي، ج12، ص53).

[2] ـ كافي، ج 4، ص 188 ـ 187، باب بدءالبيت والطواف. در اين باب دو حديث آمده است كه گرچه سند و نيز برخي از عبارات متن آن دو متفاوت است، ليكن چنين مي‏نمايد كه اصل آنها يكي است. در اين دو روايت، امام صادق(عليه‏السلام) پاسخ پدر بزرگوارشان امام باقر(سلام‏الله‏عليه) را به سؤال شخصي كه خواهان آگاهي از علت و منشأتشريع طواف بود نقل مي‏كند. در روايت نخست، تصريح به اين نكته شده است‏كه «...فأمرالله ملكاً من الملائكة أن يجعل له بيتاً في السماء السادسة يسمّي الضراح بإزاء عرشه... ». بخش پاياني روايت دوم چنين است: «إنّ‏الله عزّ وجلّ لمّا أمر الملائكة أن يسجدوا لآدم عليه السلام ردّوا عليه فقالوا: «أتجعل فيها من يفسد فيها ويفسك الدماء ونحن نسبّح بحمدك و نقدّس لك». قال‏الله تبارك وتعالي: «إني أعلم‏ما لاتعلمون»(سوره بقره، آيه 30). فغضب عليهم. ثمّ سألوه التوبة فأمرهم أن‏يطوفوا بالضراح وهو البيت المعمور، ومكثوا يطوفون به سبع سنين[و]يستغفرون الله عزّوجلّ ممّا قالوا. ثمّ تاب‏الله عليهم من بعد ذلك و رضي عنهم. فهذا كان أصل‏الطواف؛ ثمّ جعل‏الله البيت الحرام حذو الضراح توبة لمن أذنب من بني آدم وطهوراً لهم».