صهبای حج نسخه متنی

1 ـ عدم پرواز پرندگان بر فراز كعبه و منحرف شدن آنها به هنگام پرواز، از فضاي بالاي كعبه،

2 ـ نيالودن پرندگانْ كعبه را،

3 ـ همزيستي انواع حيوانات در حرم و عدم تعرّض درندگان به ديگر حيوانات،

4 ـ گرفتاري ظالماني كه قصد سوئي درباره كعبه دارند به قهر الهي،

مانند اصحاب فيل، و 4 عدم خستگي و آزردگي روحي حج‏گزاران، هر چند كه از راههاي دور و با دشواري و نيز به طور مكرّر به حجّ مشرّف شوند، را از آيات آشكار خداي سبحان در مكه و حرم الهي بر شمرده‏اند كه‏به دليلِ روشني، جداگانه نام برده نشده و خداوند تصريح بدانها نفرموده است[1].

بر اين مبنا مقام ابراهيم(عليه‏السلام) يكي از نشانه‏هاي متعدد و گوناگون و روشن الهي در مكه است. بنابراين، آيه كريمه (فيه ايات بيّنات مقام إبراهيم ومن دخله كان امنا)[2] براي بيان اهميت ويژه آن، كه جايگاه حضرت ابراهيم هنگام معماري كعبه بود، از باب «ذكر خاص بعد از عام»، بعد از ياد نشانه‏هاي ديگر به عنوان عام، آن را جداگانه نام مي‏برد؛ زيرا اثر دو پاي مبارك آن حضرت در سنگ صَلْد و سخت به جا ماند و همان قسمت مخصوص صخره جامد كه جاي قدم مبارك بود فرو رفت، نه بيش از آن به طوري كه هم اكنون اثر بيادماندني آن كاملاً مشهود است و در چهره نوار فلزي‏اي كه بر لبه آن سنگ نصب است جمله نوراني (ولا يَُوده حفظهما وهو العلي العظيم)[3]، با حسن انتخاب مسئولان حرم، حك شده كه به روشني براي همگان قابل رؤيت و قرائت است.

[1] ـ روضةالمتقين، ج 4، ص 114 ـ 113.

[2] ـ سوره آل عمران، آيه 97.

[3] ـ سوره بقره، آيه 255.