لطفا منتظر باشید ...
فرو رفت تا آنكه عبدالمطلب آن را بازسازي كرد. يعني از اين جهت كه مدتي از آن چشمه آب نميجوشيد، مضغون يا مضنون يا مصون ناميده ميشد و از اين لحاظ كه عبدالمطلب آن را بازگشايي كرد، به بئرعبدالمطلب شهرت يافت. از آن پس، حكمفرمايان و سلاطين در توسعه و تعميق آن همت ميگماردند[1].11 ـ اعراب براي زمزم قداست ويژهاي قائل بودهاند و آن را همتاي ساير اركان حج ميدانستند و در مراسم سوگند، زمزم را قبل از مقام ابراهيم ياد ميكردند و چنين ميگفتند: سوگند به كعبه و زمزم و مقام، من آن كار را نكردم[2].12 ـ تكريم بعضي از چشمهها، چاهها و آبها اختصاصي به مسلمانان ندارد؛ زيرا هنديها اعتقاد فراواني درباره نهر كنج و درياچه مادن داشته، ترسايان درباره آب اردن كه در بيست كيلومتري شرق بيتالمقدس واقع است اعتقاد ويژهاي دارند و آن را نهر شريعت مينامند، و زائرانِ آنان به آنجا رفته، با استحمام در آن تبرّك ميجويند و مقداري از آن آب را براي ديگران هديه ميبرند. عقيده مسيحيان روسي و قبطي دراين باره بيش از مسيحيهاي ديگر است[3].
تذكّر
آنچه از جناب محمد فريد وجدي نقل شد نيازمند تجديد نظر است؛ زيرا وي از لحاظ اصول اعتقادي توان تحليل عقلي و برهاني مسئله توسل، شفاعت و تبرك را ندارد. از اين رو صرف نظر از صحت و سقم جنبه نقلي مطالب وي، مباحث مطروح عقلي او نيز مورد تأمّل است.[1] ـ دائرة معارف القرن العشرين، ص 596. [2] ـ همان. [3] ـ همان، ص 597.
