صهبای حج نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
صحنه مزبور گرچه در عرفات اتفاق افتاده است، ليكن ممكن است مشابه آن در صفوف طولاني نمازهاي جماعت كه گاه رقم آنها بسيار است نيز پيش آيد و نمازگزار واقعي كم باشد.
حاصل اينكه، گرچه ممكن است همه افراد حاضر در مراسم حج در شمار آمار ظاهري به حساب زائران خانه خداوند آيند، ليكن بسياري از آنان در سَرشماري سِرّ و حقيقت افراد كه مربوط به اسرار حجّ است، انسان به شمار نيايند.شايان توجه اينكه، اين بحث گرچه در باب حجّ مطرح است، ليكن به سرّ ولايت برميگردد، نه سرّ حج؛ مگر اينكه گفته شود: از آن جهت كه ولايت بر همه اعمال و عبادات پرتوافكن است، حقيقت ولايت به عنوان سرّ اعمال و عبادات ظهور ميكند.با توجه به همين جايگاه ويژه و نقش اساسي ولايت، در روايات آمده است[1] كه والي و امام، دليل و راهنماي مباني و خطوط كلّي دين، همچون نماز، روزه، حجّ و مانند آن بوده، مُجري و مفسّر و حافظ احكام و حدود الهي است. اوست كه متخلّفان را مجازات و امتثالكنندگان را تشويق و تأييد ميكند. از همينرو اميرمؤمنان(عليه السلام) در وصيتنامهاش فرمود: اين دو پايه استوار و مشعل فروزان، يعني قرآن و عترت(ولايت) را همچنان پابرجا و روشن نگاه داريد: «أقيموا هذين العمودين وأوقدوا هذين المصباحين»[2]. پس آنكه حقيقت ولايت را نپذيرد گرچه به نماز، روزه، زكات و حجّ عمل كند، از آن جهت كه اعمال او فاقد سرّ است قهراً انسانيت را هم از دست داده است؛ زيرا سرّ عبادات تربيتكننده و انسانساز است و اگر كسي به سرّ عبادت راه نيافت سريرت او انساني نخواهد بود.