صهبای حج نسخه متنی

و اگر مردم به اعمال نامقبولي كه از آسمان بازمي‏گردد مي‏نگريستند هرآينه مي‏گفتند:

خداوند از هيچ كس، عملي را نمي‏پذيرد:

«لو كشف الغطاء عن الناس فنظروا إلي ما وصل ما بين الله وبين المؤمن خضعت للمؤمن رقابُهم وتسهّلتْ له أُمورهم ولانت طاعتهم. ولو نظروا إلي مردود الأعمال من السماء لقالوا ما يقبل الله من أحدٍ عملاً»[1].

اين همان مؤمني است كه امام رضا(عليه‏السلام) درباره‏ء او فرمود: خداوند متعالي مؤمن را از نور خويش بيافريد... پس او(مؤمن) با نور خداوندي كه از آن آفريده شده، مي‏نگرد: «إنّ الله تبارك وتعالي خلق المؤمن من نوره... فإنّه ينظر بنور الله الذي خلق منه»[2]. و اين همان صاحب يقيني است كه رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم در حق او فرمود: او بنده‏اي است كه خداوند دلش را براي ايمان نوراني كرد: «إنه عبد نوّر الله قلبه للإيمان»[3] و نيز فرمود: يقين به عنوان دارايي و ثروت، و عبادت به عنوان شغل و كار كافي است: «كفي باليقين غني وبالعبادة شغلاً»[4] و امام علي(عليه‏السلام) درباره يقين فرمود: اي مردم! از خدا يقين بخواهيد... و بهترين چيزي كه همواره در قلب جاي دارد، يقين است: «يا أيها الناس سلوا الله اليقين... وخير مادام في القلب اليقين»[5]. همچنين مردم را به يقين، ترغيب كرد و فرمود: در آنچه خداوند شما را بدان خبر داد همچون كسي باشيد كه به چشم ديد و مي‏بيند: «كونوا فيما أخبركم الله كمن عاين»[6]. و نيز در حديث است كه امام سجاد(عليه‏السلام) پس از نماز مغرب، مدّتي طولاني مي‏نشست و از خداوند درخواست يقين مي‏كرد[7].

[1] ـ بحار، ج 64، ص 73.

[2] ـ همان، ص 75.

[3] ـ همان، ج 67، ص 174.

[4] ـ همان، ص 176.

[5] ـ همان.

[6] ـ همان، ص 178.

[7] ـ همان، ص 176.