صهبای حج نسخه متنی

خلاصه آنكه، گاهي اصلاً عزم لازم نيست نظير عزم بر ترك محرّمات حال
احرام(بنابر عدم دخالت ترك آنها در حقيقت احرام) و گاهي عزم بر ترك مستمر لازم است نه عزم مستمر، نظير تروك احرام(بر مبناي ديگر) و گاهي عزم مستمر بر ترك مستمر لازم است، ليكن استمرار عزم در اكوان متخلل و لحظات غيرعبادي واجب نيست و گاهي عزم مستمر بر ترك مستمر در همه عمود زمان لازم است، نظير آنچه در روزه معتبر است. البته چيزي كه سبب فساد و بطلان حج يا عمره است، لازم است در حين نيّت و تا پايان آن، عزم مستمر بر ترك مستمر آن محفوظ بماند.

تذكّر

مراد از استمرار عزم در موارد لزوم، اعم از استمرار حقيقي و حكمي است به‏طوري كه اگر در اَثناء از او سؤال شود چه مي‏كني، همان منوي آغاز عمل را بازگو كند.

چهارم: وجوب نيّت و تعيين نوع احرام

چون احرام جزء حج يا عمره است و مقدمه هيچ يك از آن دو نيست، لازم است در حين احرام معلوم شود كه براي حج است يا عمره؛ يعني روشن گردد كه اين احرام جزء كدام عمل است؛ زيرا احرام براي حج يا عمره، مانند وضو براي نماز نيست. كسي كه براي تحصيل طهارت وضو گرفته مي‏تواند از آن طهارت به‏دست آمده براي هر چيزي كه مشروط به طهارت است، مانند نماز و مسّ كتابت قرآن استفاده كند؛ چون طهارت، مقدمه و شرط خارج از نماز و مانند آن است. از اين‏رو مي‏تواند به‏طور مطلق حاصل شود و در موقع عمل كاربردهاي گونه‏گون داشته باشد، ولي احرام شرط و مقدمه خارج نيست، بلكه جزءعمل حج يا عمره است. بنابراين، حتماً بايد تعيين شود كه جزء كدام عمل است.