برخي از امورْ گذشته از آنكه جزء عناوين قصدي است و تحقق آنها بدون قصدِخصوصيتِ آنها در حدوث و بقاء نخواهد بود، جزء امور عبادي است و تحققآنها بدون قصد قربت در آنها بهنحو مستمر و بدون خلوص قصد تقرّب از شائبه ريا در حدوث و بقا ممكن نخواهد بود و حج و عمره مانند نماز و روزه از اين قبيل است.در قصد قربت همين مقدار كافي است كه مكلّف در متن عمل از آغاز تا انجامچنين نيّت كند كه اين كار را بهدستور خداوند انجام ميدهم؛ يعني چونشارع مقدس به اين كار امر كرد، آن را امتثال ميكنم. چنين قصدي كهمستمر باشد و از ثَوْبِريا مصون بماند، در عبادي بودن آن عمل كفايت ميكند.چون امتثال دستور خدا غالباً بدون انگيزه و هدف نيست، پس اطاعت مذكور حتماً غايتي دارد، و غايت امتثال مزبور را بايد در مقدار معرفت امتثال كننده و اندازه همّت او جستجو كرد، چنانكه معرفت و همّت هر كسي بهاندازه سعه وجودي او خواهد بود؛ هرگز از وجود نازل، معرفت عالي و همّت برين مُتَوقّع نيست.
لطفا منتظر باشید ...
