صهبای حج نسخه متنی

توضيح اين سخن آن است كه، در نماز واجب، استقبال كعبه و رويكرد
بدان‏و نه جهات ديگر معتبر است امّا در حج، گردش به گرد كعبه و طواف برمحور آن‏در هر جهتي از جهات چهارگانه و به سوي هر جهتي از آنها كه باشدموردنظراست. پس حج‏گزار (أينما تولوا فثمّ وجه الله) را، و نمازگزار (فولّ‏وجهك شطر المسجد الحرام) را مي‏بيند، امّا ميان اين دو تفاوت بسيار است.

بر اساس برخي روايات، كعبه تنزّل عرش بوده و محاذي بيت معمور و عرش خدا واقع است[1]؛ يعني عرش به صورت بيت معمور تنزل كرده و بيت معمور هم به صورت كعبه در عالم طبيعت جلوه كرده است. پس اگر كسي آنگونه كه شايسته است، كعبه را طواف كند به بيت معمور در عالم مثال صعود مي‏كند، آنگاه اگر وظايف آن مرحله را هم ايفا كرد، به مقام عرش اِله بار مي‏يابد، نظير حارثةبن‏مالك انصاري كه گفت: «كأنّي أنظُرُ إلي عرش ربّي وقد وضع للحساب»[2]. بالاتر از اين، مقام عترت طاهرين(عليهم السلام) است كه حقيقت كعبه به آنها فخر مي‏كند؛ زيرا آنان بر محور «سبحان‏الله» و «الحمدلله» و «لا إله إلاّ الله» و «الله أكبر» طواف مي‏كنند. همان گونه كه ساير اعمال و مناسك آن ذوات نوراني نيز بر اساس همين كلمات چهارگانه است، كه روح اين كلمات هم در واقع يكي است.

خداي سبحان براي اينكه انسان فرشته‏خو شده، آثار فرشتگان در او ظاهر شود، همانطور كه با دستور روزه‏گرفتن و پرهيز از لذايذ طبيعي از انسانها مي‏خواهد تا همانند فرشتگان، از خوردن و نوشيدن و ديگر كارهاي حيواني برحَذَر باشند، همچنين با قرار دادن كعبه در زمين كه محاذي بيت معمور و تمثل عرش خداوند است،

[1] ـ بحار، ج 96، ص 57.

[2] ـ كافي، ج 2، ص 54.