صهبای حج نسخه متنی

از اين‏رو زائراني كه از مكه برمي‏گشتند، آب زمزم را براي پيامبرگرامي‏صلي الله عليه و آله و سلم هديه مي‏آوردند و ايشان نيز آن را به عنوان هديه مي‏پذيرفتند[1].

امام سجّاد(عليه السلام) از شبلي پرسيدند:

«آيا اشراف بر آب زمزم پيدا كردي و مقداري از آب زمزم نوشيدي؟ و هنگامي كه بالاي آن چاه آمدي در اين قصد بودي كه خدايا هر چه طاعت توست پذيرفتم و هر چه معصيت است ترك كردم؟».

شبلي جواب داد: نه. آن حضرت فرمود: «پس تو اشراف بر زمزم پيدا نكرده‏اي»[2].

بنابراين، زائر عارف به اسرار حجّ، آنگاه كه آب زمزم را بر سر و سينه يا در كام خود مي‏ريزد، قصد او اين است كه «خدايا! من جام طاعت نوشيدم و جام معصيت را ترك كردم».

[1] ـ وسائل الشيعه، ج 9، ص351 ـ 350.

[2] ـ ر. ك: همين كتاب، ص 347 ـ 343 (حديث شبلي).