صهبای حج نسخه متنی

3 ـ قَصْر به معناي ضميمه‏كردن بعض چيزي به بعض ديگر آن است[1]. از همين قبيل كاخ، كوشك و بناي رفيع را قصر مي‏گويند و در قرآن به‏عنوانِ (قصر مشيد)[2]، (يَجْعَل لك قُصوراً)[3] و (إنّها تَرمي بشَرَرٍ كالقصر)[4]، به كار رفت. كلمه مقصور به معناي كسي كه در قصر قرار داده شده خواهد بود و به همين معنا آيه (حورٌ مقصورات في الخيام)[5]، تبيين شد.

4 ـ قَصْر به معناي كوتاه كردن است كه آيه (فيهنّ قاصرات الطرف)[6] به همين معنا تقرير شد؛ يعني حوريهاي بهشت نگاهشان را كوتاه مي‏كنند و به‏غيرهمسران خود نمي‏نگرند. البته موارد ديگري در حديث يا كلمات منظوم و منثور ديگران يافت مي‏شود كه از هدف كنوني ما خارج است.

دوم: حرمت و وجوب يك شي‏ء در عمل واحد

حَلْق يا تَقْصير در اثناي احرام بر محرم حرام است ولي در بخش پاياني آن بر او واجب است و با انجام آن بسياري از چيزهايي كه بر محرم حرام بود بر او حلال مي‏شود، مانند تسليم ابتدايي و عمدي بعد از تكبيرةالإحرام در نماز كه در اوايل و اواسط نماز حرام است، ولي در پايان نماز واجب است و با تحقق آنْ شخص نمازگزار از حالت نماز خارج مي‏شود و چيزهايي كه در نماز بر او حرام بود با تسليم خاص بر او حلال مي‏شود. تفاوت تقصير در اثناي احرام و تسليم ابتدايي و عمدي در اثناي نماز اين است كه تقصيرْ مبطل احرام، يا حج و عمره نيست هر چند كفاره دارد،
ليكن تسليم مبطل نماز است.

[1] ـ مفردات، ص 420 (قصر).

[2] ـ سوره حج، آيه 45.

[3] ـ سوره فرقان، آيه 10.

[4] ـ سوره مرسلات، آيه 32.

[5] ـ سوره الرحمن، آيه 72.

[6] ـ سوره الرحمن، آيه 56.