صهبای حج نسخه متنی

«من لم يغفر له في شهر رمضان لم يغفر له إلي
قابل إلاّ أن يشهد عرفة»[1].

همچنين روايت شده كه برخي گناهان جز در عرفات و مشعرالحرام بخشيده نخواهد شد:

«إنّ من الذنوب ما لايغفر إلاّ بعرفة والمعشرالحرام»[2].

تذكر

1 ـ فتواي اهل سنّت درباره كسي كه در روز عرفه در سرزمين عرفات در خصوص عُرْنَه وقوف كرده، متعدّد و متفاوت است. از مالك چنين نقل شد كه حج او صحيح است، ولي بايد كفاره(قرباني) بدهد و از شافعي آورده‏اند كه حج او باطل است[3].

لازم است توجه شود كه آنچه در عرفات واجب است اصل وقوف در آن از بعد زوال ظهر تا مغرب شرعي است، ليكن همه آن وقوفْ ركن نيست، بلكه ركن فقط مقدار مسمّاي وقوف است؛ يعني همين‏كه صدق كند در عرفات وقوف حاصل شود كافي است، ولي اگر اصل مسمّي كه ركن است از روي علم و عمد ترك شود، يعني در هيچ جزء از اجزاي زمان از ظهر تا مغرب اصلاً در عرفات وقوف حاصل نشود، حج باطل است و وقوف اضطراري كه براي مضطرّها در شب‏دهم جايز و مجزي است كافي نخواهد بود؛ زيرا وقوف اضطراري در صورتي به‏جاي وقوف اختياري قرار مي‏گيرد، كه اصل وقوف از روي علم و عمد ترك نشود، بلكه بر اثر ضرورتْ متروگ گردد.

2 ـ ابن‏اثير از ابن‏عباس چنين نقل كرد: ( «ثم مَحِلّها إلي البيت العتيق)[4]، وذلك بَعْدَ المُعَرّف»[5]. مراد از مُعَرّفْ وقوف به‏عرفه است، پس منظور از «بَعْدَ المُعَرّف» بعد از وقوف در عرفه خواهد بود.

[1] ـ كافي، ج 4، ص 66.

[2] ـ بحار، ج 96، ص 261.

[3] ـ مرآة الحرمين، ج 1، ص 112.

[4] ـ سوره حج، آيه 33.

[5] ـ نهايه ابن اثير، ج 3، ص 218.