صهبای حج نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
3 ـ آن حضرت در خطبه ديگري كه بخشي از آن ناظر به نقش حج در ايجاد تواضع و فروتني و درهم شكستن تكبر و استكبار است ميفرمايد: مگر نميبينيد خداوند از دوران حضرت آدم(عليه السلام) همواره بشر را به سنگهايي آزموده كه نه
زيان ميرسانند و نه سود ميبخشند و نه ميبينند و نه ميشنوند. اين سنگها را خانه محترم خود قرار داد و آن را مايه استواري مردم ساخت. سپس آن را در سنگلاخترين مكانها و بيگياهترين منطقه زمين و تنگترين درّهها قرار داد. در ميان كوههاي خشن، شنهاي فراوان، چشمههاي كمآب، آباديهاي از هم گسسته، كه هيچحيواني در آن فربه نشود: «ألا ترون أنّ الله سبحانه اختبر الأوّلين من لدن آدم(صلواتاللهعليه) إلي الآخرين من هذا العالم بأحجارٍ لا تضرّ ولاتنفع ولا تُبصِر ولا تَسمع، فجعلها بيته الحرام الّذي جعله للنّاس قياماً. ثمّ وضعه بأوعَر بِقاع الأرض حَجراً وأقلّ نتائق الدّنيا مَدَراً وأضيق بطون الأودية قُطراً. بين جبال خَشِنَة ورمال دَمِثة وعيونٍ وَشِلةٍ وقرًي منقطعة، لا يزكو بها خُفّ ولا حافر ولا ظِلْف».سپس به آدم(عليه السلام) و فرزندانش دستور داد تا به آن سمت روكنند. از آن پس خانه خدا مركز تجمع و مقصود پاياني سفرهاي آنان شد. دلهاي انسانها با اشتياق، شيفته آن شد، با گذر از بيابانهاي دور و درّههاي عميق و جزيرههاي درياهاي پراكنده و گسسته به آن روي ميآورند، تا به هنگام سعي شانههاي خود را حركت دهند و لا إله إلاّ اللهگويان اطراف خانه خدا طواف كنند و با موهاي آشفته و بدنهاي پرگرد و غبار با پاهاي خود به سرعت حركت كنند. لباسهايي كه نشانه شخصيت است دور انداخته و با اصلاح نكردن موها چهرههاي خود را نازيبا كنند. اين آزموني بزرگ، امتحاني شديد و آزمايشي روشن و پاكسازي و ناخالصزدايي رسايي است كه خداوند آن را سبب رحمت و رسيدن به بهشت قرار داد:«ثمّ أمر آدم(عليهالسلام) وولده أن يثنوا أعطافهم نحوه، فصار مثابةً لمنتجع أسفارهم وغايةً لملقي رحالهم. تهوي إليه ثمار الأفئدة من مفاوز قفارٍ سحيقةٍ ومهاوِِي فجاجٍ عميقة، وجزائر بحارٍ منقطعةٍ، حتي يهُزّوا مناكبهم ذللاً يهلّلون لله حوْله ويرمُلون علي أقدامهم شُعْثاً غُبْراً له. قد نبذوا السرابيل وراء ظهورهم وشوّهوا بإعفاء الشعور محاسن خلقهم. ابتلاءً عظيماً وامتحاناً شديداً واختباراً مبيناً وتمحيصاً بليغاً. جعله الله سبباً لرحْمته ووصلةً إلي جنّته».