صهبای حج نسخه متنی

سابعاً

اجابت دعا با جمله(شرطي)(إذا دعان) مقيد شده است، يعني چنانچه مرا بخواند، و اين قيدْ مطلب زايدي بر
عبارت (دعوة الداع) ندارد، بلكه عين همان است و فايده چنين قيدي اين است كه اجابت دعا، مقيد و مشروط به هيچ قيد و شرطي نيست، چنانكه در آيه شريفه (اُدعوني أستجب لكم)[1] آمده است.

اين هفت نكته در آيه مذكور گواه شدّت عنايت خداوند به امر دعا و تأثير آن و سرعت و قاطعيت اجابت آن است و از خصوصيات اين آيه شريفه اين است كه با همه ايجازي كه دارد، هفت مرتبه ياد خداي سبحان به گونه ضمير متكلم در آن تكرار شده و اين تنها آيه‏اي است در قرآن كه از چنين مزيّتي برخوردار است[2].

2 ـ خداوند به شخص محتضر از حاضران كنار بستر وي نزديكتر است، ليكن آنان اين قرب خاص الهي را نمي‏بينند: (نحن أقرب إليه منكم ولكن لا تُبصِرون)[3].

3 ـ خداوند به انسان از شريان خون و وريد حياتي او نزديكتر است: (نحن أقرب إليه من حبل الوريد)[4].

4 ـ خداوند به انسان از خود انسان نزديكتر است. تصور صحيح اين مرحله و نيز فهم درست بيان نوراني اميرالمؤمنين امام علي(عليه السلام) كه «هو في الأشياء علي غيرممازجة، خارج منها علي غيرمباينة»[5] در پرتو آيه كريمه (واعلموا أنّ الله يحول بين المرء وقلبه)[6] ميسور است.

[1] ـ سوره غافر، آيه 60.

[2] ـ الميزان، ج 2، ص31 ـ 30؛ با اندكي تصرّف.

[3] ـ سوره واقعه، آيه 85.

[4] ـ سوره ق، آيه 16.

[5] ـ بحار، ج 4، ص 27.

[6] ـ سوره انفال، آيه 24.