صهبای حج نسخه متنی

مؤيد مطلب مزبور، حديثي است كه در آن قُتاده مي‏گويد: به امام
باقر(عليه‏السلام) عرض كردم: من با دانشمندان بسياري ملاقات داشته‏ام، ليكن‏اُبَّهَتْ و جلالي كه اكنون از شما در من اثر كرده است در حضور هيچ‏يك ازآنان احساس نكرده‏ام. امام باقر(عليه السلام) فرمود: تو در پيشگاه بيتي‏نشسته‏اي كه خداوند آن را رفيع مي‏داند: «أنت بين يدي بيوت أذن‏الله‏أن‏ترفع ويذكر فيها اسمه... »[1]. مقام رسالت، ولايت و امامت، بيت رفيع حق است.

پس همان‏گونه كه بيوت ظاهري، مانند مساجد و مشاهد مشرّفه،بيوت رفيع حق است، بيوت معنوي، مانند مقام نبوت و ولايت و امامت هم بيوتي است كه (أذن الله أن ترفع). بنابراين، شايسته است زائران با كفش واردحرم مطهر ائمه بقيع(عليهم السلام) نشوند: (فاخلع نعليك إنّك بالواد المقدّس‏طوي)[2]. تجليل از آن ذوات نوراني در اين نيست كه زائر خود را بر روي قبور مطهر آنان بيندازد، بلكه ادب و احترام اين است كه هنگام ورود به بقيع بعد ازاذن دخول، با پاي برهنه وارد شده، آهسته‏آهسته و با تواضع قدم بردارد، تاشيريني اين جمله‏ها را احساس كند كه
:

«فما أحلي أسمائَكم وأكْرَم أنفسكم‏وأعظم شأنكم وأجلّ خطركم وأوفي عهدكم وأصدق وعدكم. كلامكم نور وأمركم رشد ووصيتكم التقوي وفعلكم الخير وعادتكم الإحسان وسجيّتكم الكرم»[3].

زيارت جامعه در ديگر مشاهد نيز خوانده مي‏شود، امّا اين زيارت آن‏گونه كه در بقيع جلوه مي‏كند در مشاهد ديگر ظهوري ندارد، به ويژه جمله «قبوركم في القبور»(قبور شما را با قبور ديگران يكسان كردند)؛ زيرا قبور ساير ائمه(عليهم السلام) در ديگر مشاهد از ديگر قبرها ممتاز است.

در فرازهاي نوراني زيارت جامعه عرض مي‏كنيم: شما اي اهل بيت نبوّت!

[1] ـ كافي، ج 6، ص 256.

[2] ـ سوره طه، آيه 12.

[3] ـ مفاتيح الجنان، زيارت جامعه كبيره.