صهبای حج نسخه متنی

براي شرح اين نكته بايد گفت: حرم احكامي دارد كه بيانگر عزّت و فضيلت آن است؛ احكامي همچون:

1- عدم جواز ورود به حرم بدون احرام.

2- عدم جواز ورود افراد غيرموحّد به آن.

3- عدم جواز برگرفتن و تصرف و تصاحب لُقطه از حرم، بنابر نظر برخي فقها.

4- عدم جواز صيد در آن.

5- عدم جواز اقامه حدّ جز بر كساني كه حرمت حرم را پاس نداشته و در آن مرتكب فحشا شده‏اند.

6- عدم جواز قطع درختان و رستنيهاي آن. و ساير آثار خاصي كه دلالت بر شرف آن دارد، مانند احكامي كه به مسجدالحرام(كه ساكن در مكه و بياباني نسبت به آن يكسانند) اختصاص دارد.

همه احكام مزبور، بر اثر حرمت و عزّت كعبه است و گواه آن روايتي است كه در آن از اميرالمؤمنين امام علي(عليه السلام) درباره وقوف در عرفات پرسش شد كه چرا وقوف در حرم واجب نشد؟ آن حضرت فرمود: چون كعبه، خانه خدا و حرم، درِ آن خانه است. پس چون آهنگ‏آن را كنند خداوند آنها را در كنار آن در نگه دارد تا به درگاهش تضرّع كنند: «لأن الكعبة بيته والحرم بابه فلما قصدوه وافدين وقفهم بالباب يتضرّعون». پرسش شد: چرا مشعرالحرام در حرم قرار داده شد؟ فرمود: چون وقتي خداوند به زوّار اذن دخول داد آنها را در حجاب دوم نگاه داشت و هنگامي كه تضرّع آنان در آنجا به درازا انجاميد، بدانها رخصت داد تا قربانيهاي خود را نزديك كنند تا چون پليدي و چرك خود را گذاردند و به قربانيها از گناهاني كه ميان آنها و خدا حجاب شده بود پاك شدند، اجازه دهد با طهارتْ زيارت كنند: «لأنه لما أذن لهم بالدخول وقفهمْ بالحجاب الثاني فلما طال تضرّعهم بها أذن لهم بتقريب قربانهم فلما قضوْا تَفَثَهم تطهّروا بها من الذنوب التي كانت حجاباً بينهم وبيْنه أذن لهم بالزيارة علي الطهارة».