صهبای حج نسخه متنی

خداوند به سرزمين و به مكه‏اي سوگند ياد مي‏كند كه پيامبر اسلام‏صلي الله عليه و آله و سلم در
آن باشد وگرنه مكه بدون پيامبر و كعبه بدون رهبر آسماني سرزميني معمولي و خانه‏اي عادي است كه رفته‏رفته به صورت بتكده كامل درآمده و مركز بت‏پرستي شده و در اسارت بت‏پرستان و شهوترانان خواهد بود، تا جايي كه «ابوغُبشان» كليددار كعبه، سرقفلي توليت كعبه را در شب‏نشيني مستانه طائف به دو مشك شراب مي‏فروشد[1] و سرپرستي كعبه بين مستان، با بهاي شرابِ سرمستان طائف خريد و فروش مي‏شود.

2 ـ قيام خونبار سرور آزادگان جهان، در برابر استكبار و طغيانگري و واقعه شهادت آن حضرت، از رويدادهاي بنام جوامع انساني است كه هاضمه تاريخ توان فرسايش آن را ندارد. اين سانحه سنگين و صحنه سهمگين به دو بخش تقسيم شده است كه مجموع آن دو بخش، رسالت قيام عليه طغيان و فساد و استكبار و الحاد را در آن زمانه و در تمام زمانها تبيين مي‏كند: بخش اوّل، شهادت حضرت حسين‏بن علي(عليه السلام) و ياران آن حضرت در سرزمين كربلاست. و بخش دوم، پيام‏رساني اين شهادت به وسيله حضرت سجّاد و زينب كبري(عليهما السلام) و ديگر بازماندگان نستوه آن حضرت و طرد حكومت طاغوت زمان در كوفه و شام است.

وقتي كاروان اسراي كربلا به شام وارد شد و در مسجد جامع دمشق مقرّ فرمانروايي اموي مجلسي ترتيب يافت، بر اثر خون گرانقدر شهداي كربلا حكومت وقت مجبور شد به حضرت سجّاد(عليه السلام) اجازه سخن بدهد و در نتيجه، زمام سخن به دست اهلش افتاد: «وإنّا لاُمراءُ الكلام وفينا تنشّبت عروقه»[2]. آنگاه آن حضرت بعد از حمد و ثناي الهي و درود بر پيامبر گرامي اسلام‏صلي الله عليه و آله و سلم شروع به معرفي خود و ديگر وارثان به حق پيام‏آوران الهي كرد و در خلال تعريف فرمود:

«...أنا بن مكّة ومني، أنا بن زمزم والصفا»[3].

[1] ـ الميزان، ج 3، ص 362.

[2] ـ نهج البلاغه، خطبه 233، بند 1.

[3] ـ بحار، ج 45، ص 138.