لطفا منتظر باشید ...
غزل 134
بلبلي خون دلي خورد و گلي حاصل کرد
طوطي اي را به خيال شکري دل خوش بود
قره العين من آن ميوه دل يادش باد
ساروان بار من افتاد خدا را مددي45
روي خاکي و نم چشم مرا خوار مدار
آه و فرياد که از چشم حسود مه چرخ
نزدي شاه رخ و فوت شد امکان حافظ
چه کنم بازي ايام مرا غافل کرد
باد غيرت به صدش خار پريشان دل کرد
ناگهش سيل فنا نقش امل باطل کرد
که چه آسان بشد و کار مرا مشکل کرد44
که اميد کرمم همره اين محمل کرد
چرخ فيروزه طربخانه از اين کهگل کرد
در لحد ماه کمان ابروي من منزل کرد
چه کنم بازي ايام مرا غافل کرد
چه کنم بازي ايام مرا غافل کرد
غزل 135
چو باد عزم سر کوي يار خواهم کرد
به هرزه بي مي و معشوق عمر مي‌گذرد
هر آبروي که اندوختم ز دانش و دين
چو شمع صبحدمم شد ز مهر او روشن
به ياد چشم تو خود را خراب خواهم ساخت
صبا کجاست که اين جان خون گرفته چو گل
نفاق و زرق نبخشد صفاي دل حافظ
طريق رندي و عشق اختيار خواهم کرد
نفس به بوي خوشش مشکبار خواهم کرد
بطالتم بس از امروز کار خواهم کرد
نثار خاک ره آن نگار خواهم کرد
که عمر در سر اين کار و بار خواهم کرد
بناي عهد قديم استوار خواهم کرد
فداي نکهت گيسوي يار خواهم کرد
طريق رندي و عشق اختيار خواهم کرد
طريق رندي و عشق اختيار خواهم کرد
