غزل 419 - آئ‍ی‍ن‍ه‌ ج‍ام‌ ‌ نسخه متنی

خداوندا مرا آن ده که آن به137
که راز دوست از دشمن نهان به
به جان او که از ملک جهان به
که آخر کي شود اين ناتوان به
بود خاکش ز خون ارغوان به
که اين سيب زنخ زان بوستان به
به حکم آن که دولت جاودان به
که راي پير از بخت جوان به138
ز مرواريد گوشم در جهان به
ولي شيراز ما از اصفهان به139
وليکن گفته حافظ از آن به
وليکن گفته حافظ از آن به

مست از خانه برون تاخته‌اي يعني چه
مست از خانه برون تاخته‌اي يعني چه