از فلك در تاب بودم دى و دوش با لب خشك از سرشك ديدگان گاه مي خوردم گه از بحر دعا بى رخ تو در ميان بحر آب از كمال هجر در صحراى درد صحبت ديدار تو جستم همى بى تو لرزان و طپان بر روى خاك
بى تو لرزان و طپان بر روى خاك
وز غمت بى تاب بودم دى و دوش در ميان آب بودم دى و دوش روى در محراب بودم دى و دوش با نبيد ناب بودم دى و دوش تير در پرتاب بودم دى و دوش گر چه با اصحاب بودم دى و دوش راست چون سيماب بودم دى و دوش
راست چون سيماب بودم دى و دوش