از عشق ندانم كه كيم يا به كه مانم از بهر طلب كردن آن يار جفا جوى با كس نتوانم كه بگويم غم عشقش ده سال فزونست كه من فتنه ى اويم از بس كه همى جويم ديدار فلان را از ناله كه مي نالم ماننده ى نالماى واى من ار من ز غم عشق بميرم اى واى من ار من ز غم عشق بميرم
شوريده تنم عاشق و سرمست و جوانم دل سوخته پوينده شب و روز دوانم نه نيز كسى داند اين راز نهانم عمرى سپرى گشت من اندوه خورانم ترسم كه بدانند كه من يار فلانم وز مويه كه مي مويم چون موى نوانموى واى من ار من به چنين حال بمانم وى واى من ار من به چنين حال بمانم
لطفا منتظر باشید ...
