دلم بردى و جان بر كار دارى نباشد عاشقت هرگز چو من كس ز رنج غيرتت بيمار باشم عزيزت خوانم اى جان جهانم كسى كو عاشق روى تو باشد دو چشمم هر شبى تا بامدادان شدم مهجور و رنجور تو زيراك ترا دارم عزيز اى ماه چون گل نگر تا كى مرا از داغ هجران تو خود تنها جهان را مى بسوزى بكن رحمى بدين عاشق اگر هيچسنايى را چنان بايد كزين پس سنايى را چنان بايد كزين پس
تو خود جاى دگر بازار دارى اگر چه عاشق بسيار دارى چو تو با ديگران ديدار دارى از آنست كين چنينم خوار دارى سزد او را نزار و زار دارى ز هجر خويشتن بيدار دارى تو خوى عالم غدار دارى چرا بي قيمتم چون خار دارى لبى خشك و دلى پر نار دارى چرا بر خود بلا را يار دارى اميد رحمت جبار دارىز وصل خويش بر خوردار دارى ز وصل خويش بر خوردار دارى
لطفا منتظر باشید ...
