زان خط كه تو بر عارض گلنار كشيدى بر ماه به پرگار كشيدى خط مشكين هر دل كه ترا جست چو ديوانه ى مستى زنار پرستى مكن اى بت كه جهانى بس زاهد و عابد كه بر آن طره ى طرار هر دل كه سرافراشت به دعوى صبورى
هر دل كه سرافراشت به دعوى صبورى
ابدال جهان را همه در كار كشيدى دلها همه در نقطه ى پرگار كشيدى در سلسله ى زلف زره دار كشيدى در سلسله ى زلف چو زنار كشيدى از صومعه در خانه ى خمار كشيدى او را به سوى خويش نگونسار كشيدى
او را به سوى خويش نگونسار كشيدى