تا گل لعل روى بنمودست ديرگاهست تا چو من بلبل روز و شب گر بنغنوم چه عجب من غلام زبان آن بلبل ساقيا وقت گل چو گل مى ده
ساقيا وقت گل چو گل مى ده
بلبل از خرمى نياسودست عاشق بوستان و گل بودست پيش معشوق كس بنغنودست كو گل لعل روش بستودست وقت گل تو به كس نفرمودست
وقت گل تو به كس نفرمودست