روايتى از پيغمبر اكرم (ص) در باره كيفيت مرگ مؤمن و كافر - ترجمه تفسیر المیزان جلد 8

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 8

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مى‏شوند مى‏گويند:" قالَتْ أُخْراهُمْ لِأُولاهُمْ رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا فَآتِهِمْ عَذاباً ضِعْفاً مِنَ النَّارِ" و نيز در باره آنان مى‏فرمايد: هر امتى كه داخل دوزخ شود امت ديگر را لعنت مى‏كند تا آنكه با يكديگر روبرو شوند، آن وقت هر كسى از ديگرى تبرى جسته و هر كس ديگرى را لعنت مى‏كند به اين معنا كه با يكديگر احتجاج مى‏كنند، اين به آن مى‏گويد تو مرا به اينجا كشانيدى، او جواب مى‏گويد، و همچنين هر كسى مى‏خواهد كاسه را سر ديگرى بشكند، و ديگرى را به اعتراف وادار سازد بلكه بدين وسيله خود را از عذاب عظيمى كه او را احاطه كرده برهاند، غافل از اينكه امروز روز قبول عذر و روز نجات نيست" «1».

مؤلف: اينكه امام (ع) فرمود:" هر امتى كه داخل دوزخ شود" معناى آيه را نقل فرموده.

و در الدر المنثور در تفسير آيه" لا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوابُ السَّماءِ" مى‏گويد: ابن مردويه از براء بن عازب نقل كرده كه گفت: رسول خدا (ص) اين جمله را" لا يفتح لهم"- با ياء- قرائت فرمود «2».

روايتى از پيغمبر اكرم (ص) در باره كيفيت مرگ مؤمن و كافر

و نيز در الدر المنثور مى‏گويد طيالسى، ابن ابى شيبه، احمد، هناد بن سرى، عبد بن حميد و ابو داوود در سنن خود و ابن جرير، ابن ابى حاتم، حاكم- وى روايت را صحيح شمرده-، ابن مردويه و بيهقى در كتاب عذاب قبر همگى از براء بن عازب نقل كرده‏اند كه گفت: ما با رسول خدا (ص) بدنبال جنازه‏اى از انصار براى تشييع بيرون شديم، وقتى به قبر رسيديم كه هنوز لحد را نچيده بودند، حضرت نشست ما نيز در اطراف آن جناب نشستيم، ليكن چنان مرعوب و مجذوب بوديم كه تو گويى مرگ بر سر ما سايه افكنده، نفس از كسى بيرون نمى‏آمد. حضرت چوبى در دست داشت و آن را به زمين مى‏زد، ناگاه سر بلند كرد و دو يا سه نوبت فرمود:" پناه ببريد به خداوند از عذاب قبر".

سپس فرمود: بنده مؤمن اگر در دنيا دل از دنيا كنده باشد و دلبستگيش همه به آخرت باشد در دم مرگ فرشتگانى نورانى و سفيد روى با كفن‏هاى بهشتى و حنوطى از حنوط بهشت نازل مى‏شوند و در چشم‏انداز مؤمن مى‏نشينند، بطورى كه مؤمن همه را مى‏بيند. آن گاه ملك الموت فرود آمده در بالين او مى‏نشيند و مى‏گويد: اى جان پاك بيرون شو به سوى مغفرت پروردگارت و رضوان او، پس جانش مانند آبى كه از دهان مشك فرو مى‏ريزد بيرون‏


(1) اصول كافى ج 2 ص 31 حديث شماره 1 باب 17

(2) الدر المنثور ج 3 ص 3 ط بيروت‏

/ 504