رواياتى در باره رحمت واسعه خداى تعالى‏ - ترجمه تفسیر المیزان جلد 8

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 8

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

رواياتى در باره رحمت واسعه خداى تعالى‏

و در الدر المنثور از احمد و ابو داود از جندب بن عبد اللَّه بجلى روايت كرده است كه گفت: مردى عرب از باديه وارد شد و شتر خود را خوابانيد و آن را عقال كرد و سپس پشت سر پيغمبر (ص) به نماز ايستاد، بعد از نماز به صداى بلند چنين دعا كرد: پروردگارا مرا و محمد (ص) را رحم كن و احدى را در رحمت من و او شريك مساز.

رسول خدا (ص) فرمود از رحمت عمومى و واسع خداوند جلوگيرى مى‏كنى؟ براى خدا صد رحمت است كه از آن همه تنها يك رحمت را بر خلق خود نازل كرده و با آن جن و انس و چارپايان را با يكديگر مهربان مى‏كند، نود و نه رحمت ديگر دارد «1».

و نيز در همان كتاب از احمد و مسلم از سلمان فارسى از رسول خدا (ص) روايت كرده كه فرمود: براى خداوند صد رحمت است، از آن جمله رحمتى است كه با آن خلق خود را با يكديگر مهربان كرده و ميان وحوش با بچه‏هايشان عاطفه قرار داده، و نود و نه رحمت ديگر خود را براى روز قيامت قرار داده «2».

و نيز مى‏گويد: ابن ابى شيبه از سلمان بطور موقوف و ابن مردويه نيز از همان جناب روايت كرده كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: خداوند روزى كه آسمانها و زمين را مى‏آفريد صد رحمت آفريد كه هر يك از آنها درست قالب زمين و آسمانها است، از آن صد رحمت يكى را به زمين فرستاد كه باعث مهربانى خلايق با يكديگر شد، و با آن رحمت است كه مادران نسبت به فرزندان مهر مى‏ورزند، و وحوش و طيور از يك آبخور آب مى‏آشامند، و خلايق با هم زندگى مى‏كنند، ولى روز قيامت خداوند اين رحمت را از دل‏ها مى‏كند و آن را به اضافه نود و نه رحمت ديگر تنها به متقين واگذار مى‏كند، آن گاه آن حضرت آيه" وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‏ءٍ فَسَأَكْتُبُها لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ" را قرائت كردند «3».

مؤلف: اين معنا از طريق شيعه از ائمه اهل بيت (ع) نيز روايت شده، و گويا روايت دوم از سلمان همان روايت اول است كه نقل به معنا شده، و ليكن راوى كه آن را نقل به معنا كرده با اضافه كردن جمله" ولى روز قيامت خداوند اين رحمت را از دل‏ها مى‏كند" روايت را ضايع كرده، و بايد از او پرسيد اگر در قيامت خداوند اين رحمت را از غير متقين سلب كند پس چگونه آسمان و زمين باقى مانده و بهشت و دوزخ بجاى مى‏ماند؟ و چگونه ملائكه و غير ايشان بدون رحمت شامله خدا زنده مى‏مانند؟

پس تعبير بهتر آن تعبيرى است كه در پاره‏اى از روايات ما اماميه وارد شده كه- بطورى‏


(1 و 2 و 3) الدر المنثور ج 3 ص 130 ط بيروت‏

/ 504