رواياتى در اين باره كه مراد از" مؤذن" در" فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ ..." على عليه السلام مى‏باشد - ترجمه تفسیر المیزان جلد 8

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 8

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

است.

و نيز در كتاب مزبور از ابن ابى حاتم از حسن روايت شده كه گفت: شنيدم كه رسول خدا (ص) فرمود: پس از اينكه اهل بهشت از صراط مى‏گذرند همه بازداشت مى‏شوند تا اگر در دنيا به يكديگر ظلمى كرده باشند آن ظلم‏ها را جبران نمايند تا در موقع ورود به بهشت از يكديگر بغض و كينه‏اى در دل نداشته باشند «1».

باز در همان كتاب از نسايى و ابن ابى الدنيا و ابن جرير در رساله ذكر الموت و ابن مردويه نقل مى‏كند كه همگى از ابى هريره روايت كرده‏اند كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: همه اهل دوزخ منزل‏هاى خود را در بهشت مى‏بينند، و اين خود حسرت بزرگى است براى آنان، هم چنان كه تمامى اهل بهشت منزل‏هاى خود را در دوزخ مى‏بينند، و اين خود باعث شكرگزارى بيشترى براى آنان است «2».

و نيز از ابن ابى شيبه، احمد، عبد بن حميد، دارمى، مسلم، ترمذى، نسايى، ابن جرير، ابن منذر، ابن ابى حاتم و ابن مردويه از ابى هريره و ابى سعيد نقل مى‏كند كه از رسول خدا (ص) نقل كرده‏اند كه در تفسير جمله" وَ نُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ" فرمود: ندا مى‏شوند كه هميشه سالم باشيد و مريض نشويد، و همواره متنعم باشيد و محروم و مايوس نشويد، و دائما جوان بمانيد و دستخوش پيرى نگرديد، و تا ابد زنده بمانيد و نميريد «3».

مؤلف: در باره معناى وراثت بهشت روايات ديگرى است كه ان شاء اللَّه به زودى خواهد آمد.

رواياتى در اين باره كه مراد از" مؤذن" در" فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ ..." على عليه السلام مى‏باشد

در كافى و تفسير قمى به سند خود از محمد بن فضيل از حضرت رضا (ع) روايت كرده‏اند كه در ذيل" فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ" فرمود: آن مؤذن امير المؤمنين (ص) است «4» و «5».

مؤلف: اين روايت را عياشى «6» نيز از آن جناب و صاحب روضة الواعظين از امام باقر (ع) نقل كرده‏اند «7».


(1 و 2 و 3) الدر المنثور ج 3 ص 85

(4) اصول كافى ج 1 ص 426

(5) تفسير قمى ج 1 ص 231

(6) تفسير عياشى ج 2 ص 17 ح 41

(7) روضة الواعظين ص 91

/ 504