لطفا منتظر باشید ...
چند روايت در باره سنت استدراج و املاء
و در كافى به سند خود از سفيان بن سمط روايت كرده كه گفت: امام صادق (ع) فرمود: خداوند وقتى بخواهد به بندهاش خيرى برساند وقتى بندهاش گناهى مىكند به دنبال گناهش، ببلاء و ناملايمى دچارش مىسازد، تا استغفار بيادش بيندازد و وقتى بخواهد به بندهاش شرى برساند وقتى بندهاش گناهى كرد دنبال گناهش نعمتى به او مىرساند، تا بدين وسيله استغفار از يادش برود، و او هم چنان به گناه كارى خود ادامه دهد، و اين سخن خداست كه مىفرمايد:" سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ" و اين استدراج به نعمت دادن در وقت معصيت است. «4»و نيز در همان كتاب به سند خود از سماعة بن مهران روايت كرده كه گفت از امام صادق (ع) پرسيدم معناى:" سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ" چيست؟ فرمود: اين در باره بندهايست كه گناهى مىكند و در اثر آن، نعمتهاى تازهاى به او رو مىآورد، و اين نعمتها او را از استغفار از آن گناهش باز مىدارد. «5»مؤلف: كافى اين روايت را بهمين مضمون به سند خود از ابن رئاب از بعضى از اصحاب ما از امام صادق (ع) نقل كرده «6».و نيز به سند خود از حسن صيقل روايت كرده كه گفت: از امام صادق (ع)(1) تفسير برهان ج 2 ص 53 ح 9(2) تفسير عياشى و تفسير برهان ج 2 ص 15(3) تفسير عياشى ج 2 ص 43 ح 122(4) الدر المنثور ج 3 ص 149(5) كافى ج 2 ص 452 ح 1(6) كافى ج 2 ص 452 ح 3
