ترجمه تفسیر المیزان جلد 8

خود آمد گفت: منزهى تو، سوى تو باز مى‏گردم و من اولين مؤمن هستم (143).

گفت: اى موسى من تو را به پيغمبرى و به سخن گفتن خويش از مردم برگزيدم، آنچه را به تو دادم بگير و از سپاسگزاران باش (144).

و براى وى در آن لوح‏ها از هر گونه اندرز و شرحى از همه چيز ثبت كرده بوديم آن را محكم بگير و به قوم خويش فرمان بده كه نيكوترش را بگيرند، و به زودى سزاى عصيان‏پيشگان را به شما خواهيم نمود (145).

و كسانى را كه در اين سرزمين بنا حق بزرگى مى‏كنند از آيه‏هاى خويش منصرف خواهم كرد كه هر آيه‏اى ببينند بدان ايمان نيارند اگر راه كمال ببينند آن را پيش نگيرند، و اگر راه ضلال ببينند آن را پيش گيرند، چنين شود زيرا آيه‏هاى ما را دروغ شمرده و از آن غفلت ورزيده‏اند (146).

و كسانى كه آيه‏هاى ما و ديدار آخرت را دروغ شمرده‏اند اعمالشان تباه است مگر جز در مقابل اعمالى كه مى‏كرده‏اند پاداشى به ايشان مى‏دهند؟ (147).

و قوم موسى پس از رفتن وى از زيورهاى خويش گوساله‏اى، پيكرى كه صداى گوساله داشت بساختند، مگر نمى‏ديدند كه پيكر با آنها سخن نمى‏گويد؟ و براهى هدايتشان نمى‏كند؟ آن را خدا گرفتند و ستم‏كاران بودند (148).

و چون پشيمان شدند و بدانستند كه گمراه شده‏اند گفتند اگر پروردگارمان به ما رحم نياورد و ما را نيامرزد از زيانكاران خواهيم بود (149).

و چون موسى خشمناك و اندوهگين به سوى قوم بازگشت، گفت: پس از من چه بد نيابت كرديد چرا از فرمان پروردگارتان پيشتر رفتيد، و لوح‏ها را بينداخت، و سر برادر خويش گرفته بخود مى‏كشيد كه گفت: پسر مادرم اين گروه زبونم داشتند و نزديك بود مرا بكشند شادمانى دشمنان بر من نپسند و مرا با گروه ستمكاران همسنگ مگير (150).

گفت: پروردگارا من و برادرم را بيامرز و ما را به رحمت خويش در آر كه تو از همه رحيمان رحيمترى (151).

كسانى كه گوساله پرستيدند بزودى خشم پروردگارشان با ذلتى در زندگى اين دنيا به آنها مى‏رسد، و دروغ‏سازان را چنين سزا مى‏دهيم (152).

و كسانى كه كارهاى بد كرده و پس از آن توبه آورده و مؤمن شده‏اند پروردگار تو از پى آن آمرزگار و رحيم است (153).

و همين كه خشم موسى آرام گرفت لوح‏ها را بر گرفت كه مكتوب آن براى كسانى كه از پروردگار خويش مى‏ترسند هدايت و رحمتى بود (154).

بيان آيات‏

در اين آيات شروع مى‏شود به نقل پاره‏اى از داستانهاى بنى اسرائيل و حوادثى كه بعد