ترجمه تفسیر المیزان جلد 8

زير را از او نقل كرد:

فارعة اين اشعار را تا به آخر خواند و آن قصيده‏اى را كه اميه در اولش سروده بود:

براى آن حضرت خواند و بعد از آن قصيده ديگرى را كه چند بيت زير از آن است انشاد كرد:

رسول خدا بعد از شنيدن اين اشعار فرمود: اشعار برادرت ايمان آورد و ليكن دلش ايمان نياورد، و در شان اين جريان بود كه آيه مورد بحث نازل شد «7».

مؤلف: داستان بالا كه روح المعانى آن را نقل كرده مجموعه‏اى است كه از چند روايت بدست آمده، و در مجمع البيان هم اجمال داستان را نقل كرده و گفته: اينكه اين آيه در باره اين مرد نازل شده مطلبى است كه از روايت عبد اللَّه بن عمر و سعيد بن مسيب و زيد بن اسلم و ابى روق استفاده مى‏شود «8». و ظاهرا آيات مورد بحث مكى هستند چون سوره در مكه نازل شده، بنا بر اين مطلبى كه راويان بالا آن را روايت كرده‏اند از باب تطبيق آيه بر مصداق‏

(1) مر تو راست حمد و نعمت‏ها و فضل اى پروردگار ما و نيست چيزى از تو بزرگتر و محترم‏تر

(2) پادشاهى هستى مسلط بر عرش آسمان پادشاهى كه در برابر عزتش وجوه خاضع گشته بسجده مى‏افتد.

(3) مردم همگى در موقف حساب ايستاده‏اند يا بدبختانى هستند معذب و يا نيكبختان‏

(4) نزد صاحب عرش است كه بندگان بر او عرضه مى‏شوند او آشكارا و نهانى‏هاى ناپيدا را مى‏داند

(5) روزى كه بخشايشگر جلوه مى‏كند در حالى كه بناى رحمت دارد او همواره وعده‏هايش عملى بود.

(6) پروردگارا اگر عفو كنى همين عفوت را انتظار داشتم و اگر عقاب كنى البته دارد چون تو تا كنون بى‏گناهى را عقاب نكرده‏اى‏

(7) روح المعانى ج 9 ص 112

(8) مجمع البيان ج 4 ص 499