ترجمه تفسیر المیزان جلد 8

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 8

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

شيطانى است، پس هر وقت به آنجا عبورت افتاد" بسم اللَّه" بگو تا شيطان از تو دور شود. «1»

و نيز از امير المؤمنين (ع) نقل كرده كه فرمود: خانه شيطان در خانه‏هاى شما، تار عنكبوت است. «2»

و از امام صادق و يا امام باقر (ع) نقل كرده كه فرمود: در حال ايستاده آب مياشام و در آب راكد بول مكن، و دور قبر مگرد، و به تنهايى در خانه‏اى به سر مبر، و با يك لنگه كفش راه مرو، زيرا در اين احوالى كه گفته شد شيطان از هر حال ديگرى به سوى بندگان خدا شتابان‏تر است. «3»

و نيز از امام صادق (ع) نقل كرده كه فرمود: هر وقت و هر جا اسم خدا برده شود شيطان دور مى‏گردد، و اگر در موقع جماع اسم خدا برده نشود شيطان نيز آلت تناسلى خود را داخل مى‏كند، و در عين اينكه نطفه از يكى است عمل از هر دو خواهد بود. «4»

و در تفسير قمى از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: هر چيزى كه از مال حرام بدست آيد شيطان در آن شريك است «5».

و در حديثى آمده كه: هر كس در حال مستى بخوابد عروس شيطان است «6».

مؤلف: آيه شريفه" إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ" «7» را هم بايد از اين باب شمرد.

و از جمله روايات قسم دوم روايتى است كه در كافى از امام باقر (ع) نقل شده كه فرمود: غضب آتشى است كه شيطان در دل آدمى روشن مى‏كند. «8»

و از رسول خدا (ص) نقل كرده كه فرمود: شيطان در درون آدمى مانند خون جريان دارد، پس مجارى او را با گرسنگى تنگ كنيد «9».

در كتاب محاسن از حضرت رضا (ع) از پدران بزرگوارش از على‏


(1 و 2) فروع كافى ج 6 ص 532

(3) فروع كافى ج 6 ص 534 ح 8

(4) فروع كافى ج 5 ص 501 ذيل حديث 3 و بحار ج 63 ص 202 ح 23 به نقل از تهذيب‏

(5) تفسير قمى ج 2 ص 22

(6) بحار الانوار ج 79 ص 148 ح 58 به نقل از جامع الاخبار

(7) سوره مائده آيه 90

(8) اصول كافى ج 2 ص

305- 304 حديث 12

(9) المحجة البيضاء ج 3 ص 33 ط تهران‏

/ 504