لطفا منتظر باشید ...
شماره مقاله:632
اِبْراهيمِ اُردوبادي، شاعر ايراني قرن 11ق/17م. وي از سادات آذربايجان و دامادِ
رياضي‌دان اين قرن، محمدباقر يزدي (د پيش از 1056ق/1646م) بود (نصرآبادي، 197؛
تربيت، 14). در ميان? عمر در حدود 1040ق/1630م، راهي هندوستان شد (آقابزرگ، 9/14) و
با راه يافتن به دربار شاهجهان (1037-1068ق/1628-1658م)، عهده‌دار تربيت و تدريس
فرزندان جعفرخان وزير اعظم او گرديد. وي در اين سفر ثروت و مکنت فراواني به دست
آورد، اما پس از چندي از تعلقات دنيوي بريد و به تصوف گرايش يافت و به ايران بازگشت
(هدايت، 53؛ صديق، 8) و در اصفهان مسکن گزيد و در همين شهر نيز درگذشت. ديواني از
وي در دست نيست، اما در تذکره‌ها چند رباعي به نام او موجود است که داراي مضامين
عرفاني است.
مآخذ: آقابزرگ، الذريعه؛ تربيت، محمدعلي، دانشمندان آذربايجان، تهران، 1314ش؛ صديق
حسن‌خان، محمد، صبح گلشن، بهوپال، 1295ق؛ نصرآبادي، محمدطاهر، تذکره، به کوشش وحيد
دستگردي، تهران، 1317ش؛ هدايت، رضاقلي خان، رياض العارفين، به کوشش محمدعلي گرکاني،
تهران، 1344ش.
علي بته‌کن
