لطفا منتظر باشید ...
شماره مقاله:442
آلِ فِرْعَون، از اعلام قرآن کريم. فرعون لقب حاکمان مصر در دورانهاي پيش از بطالسه
است (رضا، 1/309). آل فرعون 14 بار در کلام خدا ذکر شده است. در يک مورد
(القصص/28/8) اين ترکيب به معناي محدودتري به کار رفته است و راويان اختلاف
کرده‌اند که منظور از آن کنيزان همسر فرعونِ معاصر حضرت موسي، دختر او، يا ياران
اويند (طبري، 10 (20)/21). در ديگر موارد، هم? قوم فرعون، از خويشاوندان و پيروان و
لشکريان او را در بر مي‌گيرد (طبري، 1/212؛ رضا، 1/309؛ طباطبائي، 8/226؛ طنطاوي،
1/60).
آل فرعون بني‌اسرائيل را مورد آزار و شکنجه قرار مي‌دادند و مانند بسياري ديگر از
مردمان روزگاران کهن، آيات خداوند را انکار مي‌کردند. خداوند آنان را به خاطر اين
گناه کيفر داد. آل فرعون چندين‌بار گرفتار قحطي و طوفان و حشرات زيان‌بخش شدند و
آنگاه با حضرت موسي عهد کردند که اگر خداوند اين بلاها را از ايشان رفع گرداند، به
او ايمان آورند، ولي پس از رفع بلا، پيمان خود را شکستند. سرانجام خداوند ايشان را
در دريا غرق ساخت و بني‌اسرائيل را نجات بخشيد (بقره/2/49-50؛ اعراف/7/130-136؛
انفال/8/52، 54).
مآخذ: رضا، محمد رشيد، المنار، بيروت، 1393ق؛ طباطبائي، محمدحسين، الميزان، بيروت،
1400ق؛ طنطاوي، الجواهر، قاهره، 1350ق؛ قرآن کريم.
محمدعلي مولوي
