جعفربن اياس. - راویان مشترک نسخه متنی

جعفربن اياس.

49جعفربن اياس.

( - حدود 125ه.ق).

كنيه: ابوبشر.

نسب: (؟).

لقب: بصرى، واسطي.

طبقه: پنجم.

وي فرزند اياس مشهور به ابو وحشيه يشكري است و چون تولد يافته بصره و ساكن واسط بود، بصري و واسطي خوانده شده است. بنا بر قول مزّى: خانه او در بصره و در ميان قبيله بني ثعلبه تا به امروز پابرجاست.و اقدي زادگاه وي را شام و خود او را علوي مي داند و ذهبي از او به عنوان يكي از دانشمندان بزرگ نام مي برد.

طبقه و منزلت روايي جعفر. و ي پس از اقامت در شهر واسط به نقل حديث پرداخت و بيشتر اصحاب رجال، مانند: ابن معين، ابو زرعه، ابوحاتم رازى، عجلى، نسائى، ابن عدى، ابن سعد، ذهبى، ابن حبان، احمد بن حنبل و ابن حجر او را توثيق كرده اند، جز آن كه شعبه، حديث وي از مجاهد را ضعيف مي داند.

شيخ طوسي وي را در ميان اصحاب و راويان امام سجاد(ع) آورده است.

او از كساني چون: سعيد بن جبير، شعبى، مجاهد، عطاء، عكرمه، عباد بن شرحبيل صحابي و طاووس بن كيسان روايت كرده است.را ويان او عبارتند از: اعمش، ايوب سختيانى، و سليمان بن مهران اعمش و ديگران.

روايات او در صحيح بخارى، مسلم، سنن ابو داوود، ترمذى، نسائي و ابن ماجه آمده است.و ي به سال 123، 124 يا 125ه.ق. در حالي كه پشت مقام ابراهيم (ع)در كنار كعبه به سجده افتاده بود، وفات يافت (1) .

منابع ديگر

الجرح والتعديل 1/ ق 1/ 473؛ رجال طوسي 86؛ ميزان الاعتدال 1/ 402؛ تاريخ الاسلام 8/ 62؛ تقريب التهذيب 1/ 129؛ تهذيب التهذيب 2/ 83؛ لسان الميزان 1/ 189؛ جامع الرواة 1/ 150؛ تنقيح المقال 1/ 213؛ اعيان الشيعه 4/ 85؛ قاموس الرجال 2/ 376 (چاپ قديم)؛ معجم رجال الحديث 4/ 55.

1. كتاب التاريخ الكبير 2/ 186؛ كتاب الثقات 6/ 133و تهذيب الكمال 5/ 9 .