ابراهيم بن عبدالله بن مَعْبَد. - راویان مشترک نسخه متنی

ابراهيم بن عبدالله بن مَعْبَد.

6
ابراهيم بن عبدالله بن مَعْبَد.

( - حدود 100ه.ق).

كنيه: (؟).

نسب: قرشى، هاشمي.

لقب: مدني.

طبقه: سوم.

تاريخ زندگي ابراهيم بن عبدالله از نظر ولادت، وفات و ديگر خصوصيات از جمله مذهب و اعتبارِ روايىِ او در كتب اصحاب تراجم و رجال، به درستي روشن نيست. شايد از اين كه ابن حجر او را به عنوان راوىِ طبقه سوم و شيخ طوسي او را به عنوان يكي از اصحاب و راويان علي بن حسيني ذكر كرده اند، بتوان حدس زد كه وي در اوايل سده دوم هجري وفات يافته است.

ابن ابي حاتم در الجرح والتعديل، ابن حبّان در كتاب الثقات، بخاري در كتاب التاريخ الكبير او را در شمار راويانِ حديث ذكر كرده اند. ابن حجر او را از طبقه سوم دانسته و مي نويسد: او بسيار راست گو بوده است. از دانشمندان شيعه تنها شيخ طوسي در كتاب رجال، او را در شمار اصحاب و راويانِ علي بن حسيني و بدون جرح و تعديل ذكر كرده است.

هر چند اردبيلي درجامع الرواة، علي بن مهزيار، ابن جمهور و عبدالرحمن بن حماد را از راويان ابراهيم مي داند، ليكن همان گونه كه مؤلف معجم رجال الحديث يادآوري كرده، شاهدي بر صدق اين انتساب نيست.

بخارى، مِزّي وابن حجر مي نويسند: او از ميمونه، همسر پيامبر(ص) و عبدالله بن عباس روايت كرده است و سليمان بن سُحَيْم، ابن جريج و نافع بن عبدالله از راويانِ او هستند. روايات او را مسلم، نسائى، ابوداوود و ابن ماجه آورده اند.

بخارى، به سند خود از ابراهيم بن عبدالله و او از ميمونه نقل مي كند كه پيامبر(ص) مي فرمود: يك نماز در مسجد من برتر از هزار نماز در جاي ديگر، ب غير از مسجد كعبه (مسجدالحرام) است (1) .

منابع ديگر.

الجرح والتعديل 1/ ق 1/ 108؛ كتاب الثقات 1/ 16؛ رجال طوسى 81؛ تهذيب الكمال 2/ 130؛ تهذيب التهذيب 1/ 137؛ تقريب التهذيب 38/ 1؛ شذرات الذهب 1/ ج 1/ 122؛ جامع الرواة 1/ 25؛ تنقيح المقال 1/ 24؛ اعيان الشيعه 2/ 182؛ معجم رجال الحديث 1/ 249؛ قاموس الرجال 1/ 161 (چاپ قديم)؛ موسوعة رجال الكتب التسعة 1/ 62.

1. كتاب التاريخ الكبير 302/ 1.