ابراهيم بن عبدالحميد. - راویان مشترک نسخه متنی

ابراهيم بن عبدالحميد.

5
ابراهيم بن عبدالحميد.

( - پس از 183ه.ق).

كنيه: (؟).

نسب: اسدي.

لقب: انماطى، بزّاز، صنعانى، كوفى.

طبقه: هشتم.

او برادرِ مادرىِ محمدبن عبدالله بن زراره است. شيخ طوسي وي را از اصحاب امام صادق (ع)و امام كاظم (ع)و صاحب تأليف و در عين حال، واقفي معرفي كرده و در جاي ديگر گفته است: او فردي موثق و داراي اصل و كتاب النوادر است (1) .

البته تكرار نام ابراهيم بن عبدالحميد در ميان اصحاب امام كاظم (ع)مي تواند حاكي از تعدّد مسمّي نزد شيخ باشد، از اين روي ابن داوود معتقد است كه ابراهيم بن عبدالحميد نام دو فرد است؛ يكي از اصحاب امام صادق (ع)بوده كه ثقه است و ديگري از اصحاب امام كاظم (ع)كه واقفي و غيرموثق است.

مخفي نماند كه واقفي بودن او نزد رجاليون شيعه به معناىِ ِ تركِ نقلِ حديث از امام رضا(ع) است، امّا اگر ابراهيم بن عبدالحميد صنعاني را همان ابراهيم بن عبدالحميد كوفي اسدي بدانيم، مطمئناً ابراهيم داراي روايات عديده اي از امام رضا(ع) خواهد بود (2) . و دليل كساني كه وي را واقفي مي دانند، قول سعدبن عبدالله مبني بر عدم روايت وي از امام رضا(ع) است. اين قول مي تواند ناشي از بي اطلاعي نام برده از تمام روايات ابراهيم باشد.

از ظاهر عبارت ابن حجر معلوم مي شود كه ابراهيم از نظر وي مجهول و ضعيف نيست (3) . ابراهيم از كساني چون: امام جعفر صادق(ع)، امام موسي كاظم (ع)، و امام رضا(ع) ، ابو اسامه شحّام، ابوبصير، ابو جارود، ابو حمزه ثمالى، ابان بن ابي مسافر، اسحاق بن غالب، جميل، حسن بن خنيس، حكم حنّاط، نخعي و زراره روايت كرده است.و از وي كساني چون: نضربن سويد، حسين بن سعيد، يعقوب بن يزيد، علي بن اسباط، ابن ابي عمير، صفوان، ابراهيم بن ابي بلاد، جعفربن سماعه، جعفربن محمد بن ابي صباح و درست بن ابي منصور واسطي روايت كرده اند.

ابراهيم در سلسله روات كتاب كامل الزيارات آمده و در منابع ديگر، بيش از 150 روايت از وي نقل شده است (4) .

منابع ديگر.

رجال برقي 27، 48 و 53؛ رجال نجاشى / ش 26؛ خلاصة الاقوال 197؛ رجال ابن داوود 226؛ جامع الرواة 1/ 23؛ تنقيح المقال 1/ 22 و 23؛ قاموس الرجال 1/ 157 (چاپ قديم).

1. رجال طوسي 146 و342 و فهرست طوسي 7.

2. اعيان الشيعه 176/ 2 و معجم رجال الحديث 241/ 1.

3. لسان الميزان 75/ 1.

4. معجم رجال الحديث 242/ 1.