لطفا منتظر باشید ...
2 - مشرك مؤ من شد
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمشبيه بن عثمان يكى از مشركان بوده برادر و پدرش در جنگ احد به دست مسلمانان كشته شدند، او در كمينرسول خدا صلى الله عليه و آله بود در يك فرصت مناسب ، آن حضرت را بكشد و انتقام خون برادر و پدرش را از
آن حضرت بگيرد.سالها گذشت تا ماجراى جنگ حنين در سال هشتم هجرت به پيش آمد، در آن بحران ( شبيه ) با خود گفت :اكنون
فرصت خوبى است ، خود را آماده ساخت و به پشت سر پيامبر صلى الله عليه و آله رسانيد تا توطئه خود را
اجرا سازد.
خداوند پيامبر صلى الله عليه و آله را از سوء قصد شيبه آگاه كرد. پيامبر بى درنگ به عقب برگشت و مشتى
بر سينه شيبه زد و فرمود: ( پناه مى برم به خدا از شر تو اى شيبه ) شيبه مى گويد لرزه بر اندامم افتاد، ناگهان چهره پيامبر را ديدم ، همان دم احساس كردم او محبوبترين
افراد در نزدم است ، و حتى او را از گوش و چشمم عزيزتر مى دانم .همان دم با گواهى دادن به يكتايى خدا و رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله مسلمان شدم و گفتم :گواهى مى
دهم كه خداوند تو را از نيت مخفى من آگاه ساخت (430) پيامبر دست بر سينه ام نهاد و فرمود:
( خدايا شيطان
را از او دور گردان ) ... پس از خاتمه جنگ پيامبر به من فرمود:( آنچه خداى برايت خواسته بهتر از آن بود
كه مى خواستى ) (431).
3 - شرك خفى
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمابو سعيد خدرى گويد:ما عده اى بوديم كه در زمان و شرايط سخت و دشوارى طبق نوبت تنظيم شده از رسول خدا،حراست مى كرديم .بعد از مدتى كه گذشت ، يك گروه از نگهبانان عادت كرده بودند كه در گوشى و آهسته با يكديگر نجوى كنند و
سخن بگويند و منهم ميان آنها بودم .رسول خدا يكشب بر ما وارد شد، وقتيكه مشاهده كرد بعضى در گوشى صحبت مى كنند، فرمود:اين نجوى (در گوشى
سخن گفتن ) چيست ؟ آيا شما از آن نهى نشده ايد؟ (هرگاه سخن به راز و نجوى گوئيد هرگز به مطالب بد و
دشمنى و مخالفت رسول صلى الله عليه و آله نگوئيد)(432).گفتيم :
در پيشگاه خدا و رسولش توبه كرديم ، ما درباره دجال صحبت مى نموديم .فرمود:
مى خواهيد شما را از كسى كه در نزد من خطرش بيشتر از دجال است به شما معرفى نمايم ؟ آنگاه
فرمود:
شرك خفى يعنى انسانى عهده دار كارهاى ناشايسته و گناه ديگران گردد، خطرش از دجال بيشتر است (433)
4 - هم كفر هم شرك
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمبعد از وفات هشام بن عبدالملك خليفه اموى ، وليد بن يزيد در سنه 125 بر خلافت استوار شد. او از كسانىبود كه پيامبر خبر داده بود:( در اين امت به خلافت مى رسد كه بدتر از فرعون در قومش باشد ) (434).او دائما مست بود و مى گفت :چه كسى گفته نبوت براى خاندان هاشمى است اصلا نه ولى و نه كتابى از طرف خدا
بوده ، به خدا بگوئيد مرا از شراب خوردن منع مى كنى .يكشب مؤ ذن اذان صبح گفت ، وليد برخواست در حاليكه با جاريه خود مست بودند، با او مجامعت كرد و قسم
ياد كرد كه كنيز با مردم نماز بگذارد، لذا لباس خود را به وى پوشاند و با جنابت وى را به مسجد فرستاد و
بامامت ايستاد و مردم را اقتدا كردند.و روزى وليد تفاءل به قرآن زد اين آيه آمد ( فتح نصيب رسولان ، و هر ستمگر و جبار نصيبش هلاكت و
حرامان است ) (435).قرآن را بر هم گذاشت و با تير قرآن را نشانه خود كرد و آنقدر تير زد كه قرآن پاره پاره شد و گفت :اى
قرآن مرا تهديد به جبار عنيد مى كنى ، روز قيامت شد بگو اى خدا وليد مرا پاره پاره كرد، نتيجه كفر و
شركش چنان شد كه يك سال بيشتر حكومت نكرد و او را به بدترين وجهى كشتند و سرش را بر قصر آويختند و تن
ناپاكش را در خارج شهر دفن كردند(436).
