لطفا منتظر باشید ...
5 - مناعت طبع عبدالله بن مسعود
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم( عبدالله بن مسعود ) از اصحاب نزديك پيامبر صلى الله عليه و آله بود، و در مكتب آن حضرت شخصى غيور ووارسته به بار آمد.در زمان خلافت عثمان ، او بيمار و بسترى شد كه در همان بيمارى از دنيا رفت .خليفه به عيادت او رفت ، ديد اندوهگين است .پرسيد:
از چه چيزى ناراحتى ؟ گفت :
از گناهانم . خليفه گفت :
چه ميل دارى تا برآورم ؟گفت :
مشتاق رحمت خدا هستم .سؤ ال كرد:
اگر موافق باشى طبيبى بياورم .گفت :
طبيب ، بيمارم كرده است .سؤ ال كرد:
اگر مايل باشى دستور دهم ، عطائى از بيت المال برايت بياورند؟گفت :
آن روز كه نيازمند بودم ، چيزى به من ندادى ، امروز كه بى نياز هستم مى خواهى چيزى به من بدهى !خليفه گفت :
اين عطا و بخشش ، براى دخترانت باشد.گفت :
آنها نيز نيازى ندارند، چرا كه من به آنها سفارش كرده ام سوره واقعه را هر شب بخوانند؛ زيرا از
رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه فرمود:
كسى كه سوره واقعه را در هر شب بخواند هرگز دچار فقر نمى
شود.(141)
4 :
بخل
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمقال الله الحكيم :( الذين يبخلون و ياءمرون الناس بالبخل و يكتمون ما اتهم الله من فضله و اعتدنا للكافرين عذابا مهنيا
:
آن گروه (اهل كتاب ) كه بخل مى ورزند و مردم را به بخل وادار مى كنند و آنچه را خدا از فضل خود به آنها
داده كتمان مى كنند، خدا بر اين كافرين عذابى سخت مهيا داشته است ) (142)قال رسول الله صلى الله عليه و آله :( جاهل سخى اءحب الى الله من عابد بخيل
:
جاهل سخاوتمند نزد خدا از عابد بخيل محبوب تر است ) .
شرح كوتاه
از مظاهر دنيا و دوستى بخل است ، و آن امساك از دادن چيزى به ديگران ، و جمع مال و منال است .از دامهاى شيطان يكى بخل است كه جلو دهها فضائل همانند انفاق و بخشش و ايثار و كمك به ديگران را مى
گيرد و سبب مى شود.كه معصوم عليه السلام بفرمايد:( هيچ بخيلى وارد بهشت نمى شود ) .صفت بخل آنقدر نفرت انگيز است ، كه اگر كسى به ديگرى مى بخشد او باطنا ناراحت مى شود. بر خانواده اش
سخت مى گيرد، دوست ندارد مهمانى به خانه اش بيايد حتى خودش مهمانى نمى رود تا كسى خانه اش نيايد، و
با اهل سخاوت دوستى نمى كند؛ لذا روايت وارد شده كه پيامبر صلى الله عليه و آله از صفت بخل هميشه به
خدا پناه مى برد(143)
1 - گناه بخيل
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمپيامبر صلى الله عليه و آله به طواف خانه خدا مشغول بود، مردى را ديد كه پرده كعبه را گرفته و مى گويد:خدايا به حرمت اين خانه مرا بيامرز!رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:گناه تو چيست ؟ گفت :
گناهم بزرگتر از آن است كه برايت توصيف كنم .فرمود:
واى بر تو، گناه تو بزرگتر است يا زمينها؟ گفت :
گناه من .فرمود:
گناه تو بزرگتر است يا كوهها؟ گفت :
گناه من .فرمود:
گناه تو بزرگتر است يا آسمانها؟ گفت :
گناه من .فرمود:
گناه تو بزرگتر است يا عرش خدا؟ گفت :
گناه من .فرمود:
گناه تو بزرگتر است يا خدا؟ گفت :
خدا اعظم و اعلى و اجل است .فرمود:
واى بر تو گناه خود را برايم وصف كن . گفت :
يا رسول الله ، من مردى ثروتمندم و هر وقت سائلى رو
به من مى آورد كه از من چيزى بخواهد، گويا شعله آتشى رو به من مى آورد.پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:
از من دور شو و مرا به آتش خود مسوزان ! قسم به آن كه مرا به هدايت و
كرامت برانگيخته است ، اگر ميان ركن و مقام بايستى و دو هزار سال نمازگزارى و چندان بگريى كه نهرها
از اشكهايت جارى شود و درختان از آن سيراب گردند، و آنگاه با بخل و لئامت بميرى خدا ترا به جهنم مى
افكند.واى بر تو، مگر نمى دانى كه خدا مى فرمايد ( هر كه بخل كند تنها بر خود بخل مى كند. ) (144)( و هر كسى از بخل ، نفس خويش را نگاهدارد آنان رستگارانند. ) (145)
