لطفا منتظر باشید ...
4 :
مرگ
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمقال الله الحكيم :( كل نفس ذائقة الموت ) (آل عمران :آيه 185)هر نفسى چشنده مرگ خواهد بود.قال رسول الله صلى الله عليه و آله :كفى بالموت واعظا
شرح كوتاه
ياد مرگ شهوات نفسانى را مى ميراند و ريشه هاى غفلت را قطع مى كند و آتش حرص را خاموش مى كند و دنيا رادر نظر كوچك مى نمايد.مرگ اول منزل از منازل آخرت و آخر منازل از منازل دنياست . خوش بحال كسى كه ورودش به منزل اول مورد
تكريم واقع شود، و خوش بحال شخصى كه آخر منزل از منازل دنيا يعنى قبر برايش نيكوتر از گذشته باشد.مخلصين به موت مشتاق و مجرمين از آن كراهت دارند. در حالى كه آدمى موت را دور مى پندارد بسيار به
انسان نزديك است و انسان چون همدم لذات است ، دوست ندارد از مظاهر دنيا دل بكند، و لذا ترك دنيا يعنى
جان دادن ، سخت ترين لحظات براى خيلى ها به حساب مى آيد.(719)
1- پيرمرد 150 ساله
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمسعدى گويد:در مسجد جامع دمشق با دانشمندان مشغول مناظره و بحث بودم ، ناگاه جوانى به مسجد آمد و گفت :در ميان شما چه كسى فارسى مى داند؟همه حاضران اشاره به من كردند، به آن جوان گفتم :خير است ، گفت :پيرمردى 150 ساله در حال جان كندن است ،و به زبان فارسى صحبت مى كند، ولى ما كه فارسى نمى دانيم ، نمى فهميم چه مى گويد، اگر لطفى كنى و قدم
رنجه بفرمائى ، به بالينش ثواب كرده اى شايد وصيتى كند، تا بدانيم چه وصيت كرده است .من برخواستم و همراه آن جوان به بالين آن پيرمرد رفتم ، ديدم مى گويد:چند نفسى به مراد دل مى كشم ،
افسوس كه راه نفس گرفته شد، افسوس كه در سفر عمر زندگانى هنوز بيش از لحظه اى بهره نبرده بوديم و لقمه
اى نخورده بوديم كه فرمان رسيد، همين قدر بس است .آرى با اينكه 150 سال از عمرش رفته بود، تاءسف مى خورد كه عمرى نكرده ام حرفهاى او را به عربى براى
دانشمندان ترجمه كردم ، آنها تعجب كردند كه با آن همه عمر دراز باز برگذر دنياى خود تاءسف مى خورد.به آن پيرمرد در حال مرگ گفتم . حالت چگونه است ؟ گفت :
چه گويم كه جانم دارد از وجودم مى رود.! گفتم :
خيال مرگ نكن و خيال را بر طبيب چيره نگردان ، كه فيلسوفهاى يونان گفته اند:( مزاج هر چند معتدل و موزون باشد نبايد به بقاء اعتماد كرد، و بيمارى گرچه وحشتناك باشد دليل كامل
بر مرگ نيست ) اگر بفرمائى طبيبى را به بالين تو بياورم تا تو را درمان كند؟چشمانش را گشود و خنديد و گفت :پزشك زيرك ، بيمار را با حال وخيم ببيند، به نشان تاءسف دست بر هم
سايد، وقتى كه استقامت مزاج دگرگون شد نه افسون (دعا) و نه درمان هيچكدام اثر نبخشد.(720)
2- گفتگوى هنگام مرگ
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمبلال حبشى مؤ ذن پيامبر صلى الله عليه و آله ، هنگامى كه رنجور شد و در بستر مرگ قرار گرفت ، همسرش دربالين او نشست و گفت :واحسرتا كه مبتلا شدم ! بلال گفت :بلكه موقع شور و شادى است ، تاكنون رنجور بودم
و تو چه مى دانى كه مرگ در زندگانى خوش است ؟همسر گفت :هنگام فراق فرا رسيده است . بلال فرمود:هنگام وصال فرا رسيده است . همسرش گفت :امشب به ديار
غريبان مى روى ، فرمود:جانم به وطن اصلى مى رود.همسر گفت :واحسرتا، او فرمود، يا دولتاه ، همسر گفت :تو را از اين پس كجا بينم ؟ فرمود:
در حلقه خاصان
الهى ، همسرش عرض كرد:دريغا كه با رفتن تو، خانه بدن و خانمان ما ويران مى گردد!فرمود:
اين كالبد مانند ابر مى باشد كه لحظاتى به هم پيوند و بعد از هم گسيخته مى شود.(721)
