اولويّت ولي الهي - شمیم ولایت نسخه متنی

اولويّت ولي الهي

پس از نزول آيه (النّبي أولي بالمؤمنين من أنفسهم وأزواجه أمهاتهم واُولوا الأرحام بعضهم أولي ببعض)[1]، مردم تفسير آن را از رسول گرامي پرسيدند. آن حضرت فرمود: «السّمع والطّاعة»[2]؛ يعني من دو سِمَت دارم: يكي رسالت كه بر اساس آن احكام الهي را نقل و خود نيز به آن عمل مي‏كنم، ديگري ولايت و امامت و رهبري جامعه؛ من فرمانده جنگ و صلح هستم و مسائل كشوري و لشكري بر عهده من است. فرمانم را بايد اطاعت كنيد. «اولي بالمؤمنين» يعني قلمرو ولايت همه مؤمنانند؛ «بأنفسهم وأموالهم و حقوقهم».

پيامبر اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم در غدير خم ابتدا معارف و اصول دين را بازگو كرد و همگان به آن اقرار كردند. سپس آيه (ألنّبي أولي بالمؤمنين من أنفسهم)[3] را تلاوت كرد و از حاضران اقرار گرفت: «ألست أولي بالمؤمنين من أنفسهم»[4]. آنگاه فرمود: هر كس صاحب اختيار خويش است، امّا پيامبر والي، متولّي، ولي و أولي بر همه است؟ اولويت (أولي) در آيه سوره احزاب و در سخن پيامبر اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم تعييني است، نه تفضيلي.

[1] ـ سوره احزاب، آيه 6.

[2] ـ بحارالأنوار،ج 73، ص 721.

[3] ـ سوره احزاب، آيه 6.

[4] ـ بحارالأنوار، ج37، ص321، 32.