انحصار ولايت در خداوند - شمیم ولایت نسخه متنی

(وما كان لمؤمنٍ ولا مؤمنة إذا قضي الله ورسولهُ أمراً أن يكونَ لهمُ الخيرة من أمرهم ومن يعص
الله ورسوله فقد ضلّ ضلالاً مبيناً)[1]؛ اگر چه همه انسان‏ها در تكوين با اختيار خلق شدند، اما احدي حق ندارد، بعد از حكم خدا و رسول به مخالفت برخاسته و امر ديگري را اختيار نمايد و هر كس عصيان كند، در ضلالت و گمراهي آشكار واقع شده است.

از اين‏كه آيه به كساني كه با امر خدا و پيامبر مخالفت كنند، نسبت عصيان داده، استفاده مي‏شود كه در آيه از ولايت و فرمان تشريعي خداوند سخن گفته شده است، زيرا در برابر ولايت تكويني هيچ كس را ياراي عصيان و مخالفت نيست.

از ديگر آياتي كه در آن از ولايت تشريعي سخن گفته آيه اولواالامر است كه مي‏فرمايد: (يا أيّها الّذين ءامنوا أطيعوا الله وأطيعوا الرّسول واُولي الأمر منكم)[2]؛ از خدا و رسول و اُولوا الأمر اطاعت كنيد. به لحاظ اين كه اطاعت در جايي است كه اختيار باشد و محدوده اختيار انسان در امور تشريعي است. اين آيه ناظر به ولايت تشريعي خداوند است.

انحصار ولايت در خداوند

آيات قرآن در ارتباط با ولايت الهي دو دسته هستند؛ آياتي كه ولايت را منحصر در خداي سبحان مي‏داند و آياتي كه ولايت غير خدا را نفي مي‏كند. آياتي كه ولايت غير خدا را نفي مي‏كنند هم دو دسته هستند. آياتي كه مدلول آن‏ها اين است كه از غير خدا كاري ساخته نيست و آياتي كه مي‏گويد، توجّه به غير خدا نه تنها لغو و بي‏اثر است، بلكه زيانبار نيز هست.

[1] ـ سوره أحزاب، آيه 63.

[2] ـ سوره نساء، آيه 59.