برتري نظام غايي قرآن - شمیم ولایت نسخه متنی

برتري نظام غايي قرآن

نظام غايي هر پيامي به اندازه درجه وجودي مبدأ فاعلي آن، يعني فرستنده پيام، و به مقدار هستي مبدأ صوري آن، يعني محتواي پيام و عصاره مضمون آن و به سِعَه مبدأ قابلي آن، يعني روح مجرد انسان كامل است.
گرچه تمام پيام‏هاي آسماني از عظمت مبادي چهارگانه ياد شده برخوردارند، ليكن پس از تحليل نهايي روشن خواهد شد كه هيچ پيامي همتاي آخرين پيام الهي نيست و امتياز اين پيام نهايي بَرِين، بر تمام پيام‏هاي گذشته در تمام مبادي چهارگانه هم‏چنان محفوظ است.

اما از لحاظ مبدأ فاعلي، گرچه خداي سبحان مبدأ آغازين همه رسالت‏ها است، ليكن در هر پيامي خداوند با نام خاص از اسماي حسناي الهي ظهور مي‏كند و چون آن اسما يكسان نيستند، مبدأ فاعلي پيام‏ها نيز در همه موارد متساوي هم نمي‏باشند، زيرا رسالتي كه از «اسم عظيم» نشأت مي‏گيرد، همتاي پيامي نيست كه از «اسم اعظم» صادر مي‏شود، چون اسم عظيم همسان اسم اعظم نيست.

اما از لحاظ مبدأ صوري (محتواي پيام) همان‏گونه كه اشاره شد، مضمون دستوري كه از اسم اعظم نازل مي‏شود، برتر از محتواي دستوري است كه از اسم غيراعظم نشأت مي‏گيرد.

اما از لحاظ مبدأ قابلي، يعني روح مجرد انسان كامل كه قرارگاه وحي الهي است، پيامي كه كامل‏ترين انسان‏ها دريافت مي‏نمايد، كامل‏تر از هرگونه پيامي است كه ديگري آن را تلقي مي‏نمايد؛ يعني همان اسلام ناب كه دين خدايي است: (إِنَّ الدين عندالله الاِسلام)[1] و همه پيام‏آوران الهي همان را تلقي كرده و به امت‏ها
ابلاغ نموده‏اند، تفاوت مراتب آن در بطون و عُمق و نيز تعالي درجات آن در صعود و رُقّي قابل ترديد نيست.

[1] ـ سوره آل‏عمران، آيه 19.