احتجاج علي(عليه‌السلام) به آيه ولايت - شمیم ولایت نسخه متنی

بر همين اساس، خداوند ولايت را نيز در آيه(إنّما وليّكم الله ورسوله والذين امنوا... )، براي رسول خود و امام معصوم(عليه‌السلام) اثبات كرده، ليكن در آيه
(... فالله هو الولي)[1]، تنها خود را صاحب ولايت دانسته است.

جمع ميان اين دو دسته از آيات اين است كه رسول خدا و امام معصوم(عليه‌السلام) به عنوان مظهر و آيت ولي مطلق، داراي ولايت هستند، وگرنه ولايت منحصر به ذات حق است و اين انحصار از ضمير فصل (هو) و معرفه بودن خبر، در اين آيه فهميده مي‏شود. پس كمالات بالاصالة از آن خدا و بالتبع براي غير او است.

احتجاج علي(عليه‌السلام) به آيه ولايت

همان‏گونه كه وجود مبارك اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) براي امامت خود به حادثه غدير خم و داستان مباهله و مانند آن استدلال كرده‏اند، به آيه ولايت نيز استدلال فرموده‏اند كه در كتاب‏هاي اهل سنّت، مانند مسند «ابن مردويه»، «ابي الشيخ» و «كنزالعمّال» نقل شده است.

درباره احتجاج به آيه ولايت بايد گفت كه نام مبارك علي (عليه‌السلام) در كنار نام خدا و رسول او در آيه ولايت نيامده، بلكه عبارت (الذين امنوا... ) ذكر شده است و تبيين، توجيه و تفسير جمله مذكور با روايت، يعني با شأن نزول صورت مي‏گيرد. گرچه در جايي كه مردم احتجاج آن حضرت به حادثه غدير خم را كه يكصد و بيست هزار نفر شاهد آن بودند، (حادثه غدير خم) قبول نمي‏كنند، احتجاج به آيه ولايت و شأن نزول آن را هم نخواهند پذيرفت. با اين همه، طبق نقل مرحوم صدوق آن حضرت در احتجاج خود با ابوبكر فرمودند:

فاُنشدك باللّه إلي الولاية من الله مع ولاية رسوله في آية زكاة الخاتم ام لك؟ قال: بل لك[2]؛ تو را به خدا سوگند مي‏دهم، آيا اين ولايتي كه از ناحيه خدا همراه ولايت رسول
او، در آيه بخشيدن انگشتر ذكر شده براي توست؟ ابوبكر گفت: بلكه براي تو است.

[1] ـ سوره شوري، آيه9.

[2] ـ تفسير نورالثقلين، ج1، ص645.