تحليل توسل
توسل مسلمانان به معصومين(عليهمالسلام) كه براي جلب نعمتهاي اِلهي صورت ميگيرد، با توحيد عبادي منافات ندارد، چنانكه انسان تشنه براي رفع عطش به طرف چشمهسار ميرود، و اگر بنشيند و عمداً به طرف آب نرود و دعا كند كه تشنگي او برطرف گردد، سيراب نميشود، زيرا تنها وسيله دفع تشنگي آب زلال است. پيامبر اكرمصلي الله عليه و آله و سلم و اميرالمؤمنين و ساير معصومين(عليهمالسلام) در رفع حوايج انسان، مجراي نعمت و فيض اِلهي هستند و رجوع به آنان مانند رجوع به آب زلال براي رفع عطش است.از اينرو، اميرالمؤمنين(عليهالسلام) ميفرمايد: هنگام دعا ابتدا بر اهل بيت(عليهمالسلام) صلوات بفرستيد تا در اثر ريزش نعمت و رحمت اِلهي بر آنان به شما نيز نعمت برسد؛ «إذا كانت لك إلي اللّه سبحانه حاجةٌ فابْدأ بمسألة الصّلوة علي رسولهصلي الله عليه و آله و سلم ثم سل حاجتك فإنّ اللّه أكرم مِن أن يُسأل حاجتين فيقضي أحداهما ويمنع الاُخري»[2].[1] ـ سوره توبه،آيه74. [2] ـ نهجالبلاغه، حكمت361.