ارتداد از ولايت - شمیم ولایت نسخه متنی

رسول خدا در شأن علي(عليه‌السلام) فرمود: «عليّ منّي و أنا من علي»[1]. علي به منزله جان پيامبر است، لذا فرمود: «يا علي من قتلك فقد قتلني ومن أبغضك فقد أبغضني»[2]؛ هر كس تو را بكشد، مرا كشته است و هر كس تو را به خشم درآورد، مرا به غضب درآورده است.

بر اين اساس بود كه در كتاب‏هاي كلامي، مرحوم محقق طوسي و شاگردش مرحوم علامه(قدس سرهما) مي‏فرمايند: «محاربو عليٍ كَفَرة ومخالفوه فسقة»؛ كسي كه به جنگ علي(عليه‌السلام) برخاست، كافر است، زيرا پيامبر درباره او فرمود: «حربك حربي» و كسي كه با علي(عليه‌السلام) مخالف باشد نه معاند، فاسق است.

ارتداد از ولايت

با آن‏كه خداي سبحان حضرت علي(عليه‌السلام) را رهبر امّت اسلامي قرار داد و پيامبر اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم هم به ولايت ايشان در مواضع مختلف تصريح كرد، امّا پس از رحلت رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم امّت اسلامي ولايت حضرت علي(عليه‌السلام) را نپذيرفت، به گونه‏اي كه طبق روايات شيعه، پس از رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم همه مردم، به جز چند نفر، مرتد شدند: «اِرْتدّ الناسُ بعد النبي إلاّ ثلاثة: ابوذر وسلمان والمقداد»[3].

منظور از ارتداد در اين روايت، نپذيرفتن ولايت است، نه برگشت از اسلام. مرتدّ از ولايت احكام فقهي نجاست و وجوب جنگ و مانند آن را ندارد، زيرا اين احكام
براي ارتداد از دين است، نه ارتداد از ولايت. البته ارتداد از ولايت حكم كلامي دارد كه در قيامت محفوظ است.

[1] ـ بحارالأنوار، ج26، ص3.

[2] ـ همان، ج2، ص190.

[3] ـ همان، ج28، ص239.