لطفا منتظر باشید ...
بينيازي خدا در كلام علي(عليه‌السلام)
اكنون كه عصاره تفسير قرآني و تعليل عقلي روشن شد، به نقل شمّهاي از سخنان حضرت علي(عليه‌السلام) در نهجالبلاغه درباره اصل هدف آفرينش و نيز بررسي نظام غايي قرآن ميپردازيم.حضرت علي(عليه‌السلام) درباره بينيازي خدا از هدف مخصوصِ فعل فرمود:فَإِنَّ الله سبحانه وتعالي خَلَقَ الخلق حين خَلَقَهم غنيّاً عن طاعتهم، آمناً من معصيتهم؛ لاَِنه لاتضرّه معصية مَن عصاه ولاتنفعه طاعة من أَطاعه...[1] ؛ يعني خداوند سبحان مخلوق را آفريد، در حالي كه از اطاعتشان بينياز و از معصيت آنان ايمن بود، زيرا نه نافرماني گناهكاران به او زيان ميرساند و نه اطاعت مطيعان به او نفعي ميبخشد. مقصود از طاعت، جامعِ طاعت فكري و عملي است، چنان كه منظور از معصيت جامع هر دو قِسْم است.پس، نه توحيد مُوَحِّدان كه علم صائب است، به سود خداست و نه عبادت متعبّدان كه عمل صالح است، به نفع وي است، چنان كه نه اِلحاد ملحدان كه جهل نظري است، به زيان خداست و نه طغيان، شرك و عصيان تبهكاران كه عمل
ناصالِح است، به زيان خداست.
بنابر اين، فعل خداوند گرچه هدفمند است، ليكن فاعل (ذات اقدس الهي) منزّه از غرض زايد بر ذات خود است.
[1] ـ نهجالبلاغه، خطبه 193.
