لطفا منتظر باشید ...
اختلاف نا مقدّس در دين
مردم، در برابر دعوا و دعوت پيامبران الهي دو گروه هستند؛ گروهي كه ميپذيرند و برخي كه انكار ميكنند. آنانكه نبوّتِ انبيا و وحي الهي را نپذيرفتند و آن را اسطوره يا افسانه پنداشتند، كافر نام دارند و از دايره بحث بيرون هستند. امّا كساني كه نبوّتِ انبيا را پذيرفته، معجزه را نشانه صِدق دعواي آنان دانستند، درباره دين و متن كتاب دو دسته شدند؛ گروهي كه به وحي الهي ايمان آوردند و به بركت دستورات حياتبخش انبيا(عليهم‌السلام) مشمول هدايت پاداشي خداوند شدند و به اذن الهي حق و وحي را شناخته، در پرتو آن فهميدند كه چگونه در كمال صلح و آرامش زندگي كنند؛ (...فهدي اللّه الذينامنوا لمَا اختلفوا فيه مِن الحقّ بإذنه... )[2].ولي گروهي فرصت طلب نيز دين را وسيله دنيا قرار دادند و از روي بغي و سركشي و سوء برداشت در دين الهي اختلاف كردند. اين اختلاف با اختلاف در محورهاي سهگانه گذشته فرق دارد، چون اختلاف بعد از علم و نامقدّس است و راه علاج و درماني جز عذاب الهي به وسيله شمشير يا آتش دوزخ ندارد.[1] ـ نهج البلاغه، خطبه 113. [2] ـ سوره بقره، آيه 213.
