توحيد ناب علوي - شمیم ولایت نسخه متنی

«إنّ حلقة باب الجنة من ياقوتة حمراء علي صفائح
الذهب، فإذا دقّت الحلقة علي الصفحة طنّت وقالت: يا علي».[1]

اين حديث شريف را استاد علامه طباطبايي(رضوان‏اللّه‏عليه) در مجلس درس چنين شرح دادند: سرّ اين كه صداي كوبه در بهشت «ياعلي» است، اين است كه بر طبق معمول، كسي كه بخواهد وارد خانه‏اي شود، دقّ‏الباب مي‏كند و صاحب خانه را صدا مي‏زند تا با اجازه و اذن او وارد شود، و چون صاحب بهشت علي(عليه‌السلام) است، صداي طنين در «ياعلي» است. اين مقام از آن حضرت و اهل بيت(عليهم‌السلام) است.

توحيد ناب علوي

محوري‏ترين مسايل اعتقادي توحيد، نبوت و معاد است و مهم‏ترين شناخت‏ها شناخت همين اصول سه‏گانه است. اما امامت تداوم نبوّت است و به آن باز مي‏گردد و عدل نيز وصفي از اوصاف خداست. در حقيقت اصول دين همين سه اصل است و هيچ مسأله‏اي به اهميّت اين سه مسأله نيست. امير مؤمنان(عليه‌السلام) در اين سه مسأله داعيه‏اي دارد كه برترين داعيه اوست و داعيه شجاعت، شهامت و زهد در برابر آن بسيار كوچك است.

آن حضرت درباره توحيد مي‏فرمايد: خدايي را كه نبينم عبادت نمي‏كنم؛ «ما كنت أعبد ربّاً لم أره»[2]؛ مبدأشناسي من مانند مبدأشناسي حكيمان و متكلمان نيست كه با دليل خدا را ثابت كنند و آن را بپذيرند. من مي‏بينم و مي‏پرستم. وقتي ذِعْلِب يماني به آن حضرت عرض كرد: آيا پروردگارت را ديده‏اي؟ فرمود: من كسي نيستم كه نبينم و بپرستم؛ «أفأعبد ما لاأري». آنگاه فرمود: خداي سبحان را با چشم سر نمي‏توان ديد، بلكه با حقيقت ايمان و قلب مي‏توان مشاهده كرد؛

[1] ـ بحارالأنوار، ج39، ص235.

[2] ـ اصول كافي، ج 1، ص 79.