فصل چهارم. ظهور ولايت در صحنه غدير - شمیم ولایت نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

شمیم ولایت - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

فصل چهارم. ظهور ولايت در صحنه غدير

مقدّمه

انسان موجود زنده‏اي است كه مشتركات فراواني با ساير حيوانات دارد. همه موجودات زنده به مقتضاي طبيعت خود نيازهايي دارند كه عمده‏ترين و محوري‏ترين تلاش آن‏ها براي رفع اين نيازها است.

نيازمندي‏هاي حيوانات در تأمين غذا و ارضاي غرايز جنسي خلاصه مي‏شود، در حالي كه انسان به حكم استعداد خداداديش نيازمندي‏هايي برتر و بالاتري در خود احساس مي‏كند؛ احتياجات حيوان در حدّ تمنّيات مادّي و خواهش‏هاي نفساني توقّف مي‏كند، ليكن دامنه نيازمندي‏هاي انسان از گذرگاه خواسته‏هاي مادي عبور كرده، گستره معنويات را دربرمي‏گيرد.

بدين ترتيب، آن‏چه انسان را از ساير حيوانات ممتاز مي‏كند، گرايشات و تمايلات او است كه آن نيز متأثّر از بينش و نگرش او به نظام هستي است.

اگر انساني در بينش از حدّ ماديات فراتر نرود و در گرايش به برآوردن مشتهيات نفساني بسنده كند، در رتبه ساير حيوانات باقي خواهد ماند. علي(عليه‌السلام) مي‏فرمايد: انساني كه از غايت و هدف خلقت خويش غافل گشته و تمام انديشه‏اش خوب خوردن است، همانند حيوان پرواري است كه همه همّت او، علف است يا همچون حيوان يله‏اي است كه شغلي جز چريدن و پر كردن شكم ندارد؛

/ 753