سفارش كارگزاران حكومت به ترك دنيا - شمیم ولایت نسخه متنی

آن وقت خوب مي‏فهميديد كه دنياي شما با همه زينت‏هايش در نظر من بي‏ارزش‏تر از آبي است كه از بيني گوسفندي بيرون آيد؛ «لألفيتم دنياكم هذه أزهد عندي من عفطةٍ عنزٍ»[1].

سفارش كارگزاران حكومت به ترك دنيا

چون نخستين جانشين معصوم پيامبر اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم در مكتب وحي پرورش يافته است و حقيقت دنيا را به خوبي مي‏شناسد: «إنّ أولياء الله هم الذين نظروا إلي باطن الدنيا إذا نظر الناس إلي ظاهرها»[2]، آن را به ماري تشبيه مي‏كند كه زير دست انسان نرم و ملايم است، ولي سمّ كشنده در درون آن است. نادانِ بي‏خبر به آن علاقه‏مند، و هوشمندِ عاقل از آن برحذر مي‏شود؛

مثل الدنيا كمثل الحيّة ليّن مسّها والسم الناقع في جوفها، يهوي إليها الغِرّ الجاهل ويحذرها ذو اللبّ العاقل[3].

از اين‏رو، نه تنها خود حضرت از آن مي‏گريزد، بلكه همه را از فريفته شدن به آن برحذر مي‏دارد و كالاي دنيا را به گياهان خشكيده وَباخيز تشبيه مي‏كند؛ «يا أيّها الناس، متاع الدنيا حطام موبي‏ءٌ». همان‏طور كه بيماري وَبا هتك حيثيت مي‏كند، دنيا نيز چون چراگاه وَباخيز است، نخست انسان را بي‏آبرو و سپس از بين مي‏برد.

چون مردم در زندگي به بزرگان و صاحب‏منصبان خود اقتدا مي‏كنند و سيره
حاكمان در زندگي آنان نقش به‏سزايي دارد، حضرت همواره كارگزاران حكومتي خود را به اعراض از دنيا سفارش كرده، از فريفته‏شدن نسبت به دلربايي دنيا برحذر مي‏دارد، مثلاً هنگامي كه «عثمان بن حنيف» كارگزار بصره بود، به دعوت يكي از ثروتمندان شهر در مهماني پرزرق‏و برقي شركت كرد.

[1] ـ نهج البلاغه، خطبه 3.

[2] ـ همان، حكمت 432.

[3] ـ همان، حكمت 119.